Endotoksemia

Endogenny zespół zatrucia (endotoksemia) to nagromadzenie endotoksyn we krwi i tkankach organizmu..

Endotoksyny to substancje, które wywierają toksyczny wpływ na organizm. One z kolei mogą być produktami życiowej aktywności samego organizmu lub mogą dostać się do niego z zewnątrz..

Zespół endogennego zatrucia jest jednym z najbardziej dotkliwych problemów w intensywnej opiece, ponieważ towarzyszy mu duża liczba stanów patologicznych, w tym wstrząs, zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej itp..

Treść artykułu:

  • Klasyfikacja endotoksyn
  • Objawy zespołu endogennego zatrucia
  • Stopień zatrucia endogennego
  • Rozpoznanie zespołu endogennego zatrucia
  • Leczenie zespołu endogennego zatrucia

Przyczyny zespołu endogennego zatrucia

Przyczyny zespołu endogennego zatrucia mogą być bardzo zróżnicowane. Jednak proces ten zawsze rozwija się, gdy endotoksyny wchodzą z miejsc ich powstawania do krwioobiegu. Endotoksyny krwi są dostarczane do narządów i narządów, a także do wszystkich tkanek organizmu. Gdy ilość agresywnych składników i endotoksyn przewyższa naturalne zdolności organizmu w ich biotransformacji, pojawia się endogenny zespół zatrucia.

Wyróżnia się następujące przyczyny zespołu endogennego zatrucia:

  • Choroby występujące w ropnej reakcji zapalnej w organizmie. Należą do nich zapalenie pęcherzyka żółciowego, ostre zapalenie płuc, zapalenie otrzewnej, zapalenie trzustki itp..

  • Ciężkie i skomplikowane urazy: zespół upokarzający.

  • Niektóre choroby przewlekłe w ostrym stadium, takie jak cukrzyca, wola tyreotoksyczna.

  • Zatrucie ciała.

Podstawowe mechanizmy wystąpienia zespołu endogennego zatrucia są następujące:

  • Mechanizm resorpcji. Kiedy to nastąpi, resorpcja toksycznych substancji (martwicze masy, wysięk zapalny) z ograniczonego ogniska infekcji w całym organizmie. Proces ten można rozpocząć z niedrożnością jelit, ropniami, zapaleniem tkanki miękkiej itp..

  • Mechanizm wymiany rozwoju zespołu endogennego zatrucia. Jest to spowodowane nadmiernym wytwarzaniem substancji toksycznych. Ten mechanizm rozwojowy jest charakterystyczny dla zapalenia płuc, ostrego zapalenia trzustki, rozlanego zapalenia otrzewnej..

  • Mechanizm retencji. Według tego typu syndromu, intoksykacja endogenna rozwija się, gdy proces usuwania toksyn z organizmu bezpośrednio cierpi, to znaczy, praca organów detoksykacyjnych jest zakłócona.

  • Mechanizm reperfuzyjny. Przenikanie endotoksyn do krwi pochodzi z tkanek, które przez długi czas znajdowały się w stanie niedokrwienia, podczas gdy bariera antyoksydacyjna organizmu straciła swoją żywotność. Może się to zdarzyć podczas szoku, podczas operacji z użyciem AIC itp..

  • Mechanizm wtórnej toksycznej agresji, w którym tkanki reagują na toksyczną reakcję na działanie endotoksyn.

  • Zakaźny mechanizm, w którym patogeny z inwazyjnych miejsc infekcji działają jako endotoksyny.


Klasyfikacja endotoksyn

Endotoksyny to te substancje, które prowadzą do powstania endotoksemii i zespołu endogennego zatrucia.

Wyizolowano następujące endotoksyny, w zależności od mechanizmu ich powstawania:

  • Enzymy, które po aktywacji jednym lub innym patologicznym procesem zaczynają uszkadzać tkanki. Mogą to być enzymy proteolityczne i lizosomalne, a także produkty aktywacji układu kalikreina-kinina..

  • Produkty naturalnej aktywności życiowej organizmu mogą działać jako endotoksyny, pod warunkiem, że są gromadzone w wysokich stężeniach. Może to obejmować mocznik, bilirubinę itp..

  • Wszystkie substancje biologicznie aktywne, które są obecne w ludzkim ciele. Mogą to być mediatory zapalne, cytokiny, prostaglandyny itp..

  • Agresory występujące podczas rozpadu obcych antygenów i kompleksów immunologicznych.

  • Toksyny wydzielane przez drobnoustroje lub inne czynniki patologiczne.

  • Średniocząsteczkowe substancje (wirusy, alergeny, cholesterol itd.).

  • Produkty występujące podczas peroksydacji lipidów.

  • Produkty, które pojawiają się w wyniku rozpadu komórek, gdy ich membrany są niszczone przez destrukcyjne procesy. Mogą to być białka, mioglobina, lipazy, fenol itp..

  • Wysokie stężenia składników regulacyjnych.

Endotoksyny mogą wywierać bezpośredni i pośredni wpływ na organizm, mogą wpływać na mikrokrążenie, procesy syntezy i metabolizm w tkankach.


Objawy zespołu endogennego zatrucia

Jednym z głównych objawów endotoksemii jest depresja świadomości. Możliwa całkowita utrata lub częściowa redukcja. Jednocześnie pacjent ma silne bóle głowy, pojawia się osłabienie mięśni, bóle mięśni są charakterystyczne.

Gdy ciało zostaje odurzone, dołączają mdłości i wymioty. Ponieważ ciało pacjenta traci płyn, błony śluzowe stają się suche..

Powstaje tachykardia lub bradykardia. Temperatura ciała może zarówno wzrastać, jak i wręcz maleć..

Ponieważ zatrucie endogenne często występuje na tle stanu szoku, na pierwszy plan wysuwają się objawy wstrząsu endotoksycznego. We krwi ciężkich stanów człowieka pewne endotoksyny o charakterze bakteryjnym z pewnością będą obecne, nawet na tle braku bakteriemii. Nie zależy od tego, co wywołało syndrom endogennego zatrucia: uraz, oparzenie, niedokrwienie tkanki itd. Ważny jest tylko stan zdrowia człowieka.


Stopień zatrucia endogennego

Lekarze rozróżniają trzy rodzaje zespołu endogennego zatrucia, z których każdy ma własne kryteria:

Pierwszy stopień endotoksykacji

Reakcja ciała następuje w odpowiedzi na powstanie źródła zniszczenia lub na uszkodzenie:

  • Impuls nie przekracza 110 uderzeń na minutę.

  • Ludzki umysł nie jest zbytnio zachmurzony, jest w łagodnej euforii..

  • Skóra nie jest zmieniona, ich kolor jest normalny.

  • Perystaltyka jelit jest upośledzona i definiowana jako powolna..

  • Częstość oddechów nie przekracza 22 oddechów na minutę.

  • Objętość moczu dziennie przekracza 1000 ml.

Endotoksykacja drugiego stopnia

Drugi stopień zatrucia endogennego charakteryzuje się przyjmowaniem endotoksyn do krwi, które wchodzą do niej ze źródła zatrucia. Wraz z przepływem krwi rozprzestrzeniają się po całym ciele i gromadzą się we wszystkich tkankach:

  • Impuls przyspiesza i osiąga 130 uderzeń na minutę.

  • Świadomość pacjenta jest zahamowana lub, wręcz przeciwnie, obserwuje się pobudzenie psychoruchowe. Ten parametr zależy od przyczyny zespołu szoku endotoksycznego..

  • Częstość oddechów wzrasta, liczba oddechów na minutę wynosi od 23 do 30.

  • Skóra pacjenta jest blada.

  • Dzienna objętość moczu zmniejsza się i waha się od 800 do 1000 ml.

  • Bez perystaltyki jelit.

Trzeci stopień endotoksykacji

Ten stopień endotoksykacji charakteryzuje się zaburzeniem wszystkich narządów. Patologiczny proces przechodzi do rozwoju funkcjonalnej dysfunkcji wielonarządowej:

  • Puls pacjenta przekracza 130 uderzeń na minutę.

  • Świadomość pacjenta jest upośledzona, zaczynając od zaciemnionej świadomości i kończąc na śpiączce. Ten stan nazywa się upojeniem delirium..

  • Oddychanie znacznie się zwiększa i przekracza 30 oddechów na minutę..

  • Skóra może mieć siniczny lub ziemisty odcień. Przekrwienie dermy nie jest wykluczone.

  • Dzienna objętość moczu nie przekracza 800 ml.

  • Jelita nie działa, perystaltyka jest nieobecna.


Rozpoznanie zespołu endogennego zatrucia

Rozpoznanie zespołu endogennego zatrucia buduje się na podstawie oceny ciężkości stanu pacjenta zgodnie z charakterystycznymi objawami (koloryt skóry, oddychanie i częstość akcji serca itp.). Ponadto konieczne są badania krwi..

Uzyskane wyniki są przetwarzane i będą obserwowane w celu zmiany takich wskaźników, jak:

  • Znaczny wzrost liczby leukocytów we krwi żylnej.

  • Nadmiar leukocytów i wskaźnik odrzutu jądrowego. Chociaż czasami te wskaźniki mogą być zaniżone, co wskazuje na niepowodzenie układu krwiotwórczego i detoksykację organizmu.

  • Wzrost indeksu zatrucia. Jeśli przekroczy znak 45, to wyraźnie wskazuje na zbliżającą się śmierć..

  • Konieczne jest oszacowanie całkowitego stężenia białka w osoczu..

  • Zwiększony poziom bilirubiny.

  • Zwiększone poziomy kreatyniny i mocznika.

  • Zwiększenie stężenia kwasu mlekowego.

  • Zwiększ szybkość niespecyficznych komórek ochronnych w stosunku do określonych komórek ochronnych. O poważnym stanie pacjenta mówi stosunek przekraczający 2,0.

  • Najbardziej wrażliwym objawem endotoksykacji jest wzrost poziomu cząsteczki średniej masy..


Leczenie zespołu endogennego zatrucia

Leczenie zespołu endogennego zatrucia polega na usuwaniu toksycznych składników z organizmu i krwi, przy początkowym spadku ich stężenia. Aktywna detoksyfikacja jest zalecana przy określaniu 2 lub 3 nasilenia zespołu patologicznego.

Intoksykacja biologiczna zawsze opiera się na następujących mechanizmach:

  • Biologiczna transformacja składników endotoksycznych w wątrobie. Aby uruchomić ten mechanizm, przeprowadza się hemoksygenację, chemiczne utlenianie krwi (pośrednie) i fotomodyfikację. Możliwe jest perfuzja poprzez zawiesiny komórek lub ksenogeniki..

  • Wiązanie i rozcieńczanie składników endotoksycznych. W tym celu możliwe jest przeprowadzenie sorpcji zmierzających do usunięcia składników endotoksycznych z krwi, z osocza, z limfy, z płynu mózgowo-rdzeniowego..

  • Usuwanie składników endotoksycznych. Do realizacji tego mechanizmu należy wątroba, nerki, przewód pokarmowy, skóra i płuca. Pacjent otrzymuje dializy jelitowe, hemodializę, enterosorpcję, plazmaferezę, hemo- i ultrafiltrację, wymianę krwi, diurezę wymusza.

W okresie ostrego zatrucia całkowita dzienna objętość wody, która jest wstrzykiwana przez wkraplacz, powinna wynosić 4-5 litrów. Ponadto 2,5-3 litry powinny być roztworami krystaloidów, a reszta - koloidalne i białkowe produkty krwiopochodne: osocze, albumina, białko.

Wymuszona diureza jest uważana za prostą i często stosowaną metodę leczenia endotoksycznego, która polega na zastosowaniu naturalnego procesu usuwania toksyn z organizmu..

.