Objawy i leczenie zwłóknienia prostaty (stwardnienie) / Choroba prostaty

Długotrwałe zapalenie gruczołu krokowego, które istnieje przez długi czas z częstymi nawrotami jest przyczyną zwłóknienia prostaty.

Patologiczny proces prowadzi do powstania narządu pieczęci w miąższu, który ostatecznie rozprzestrzenia się na pęcherzyki, szyję pęcherza moczowego, usta moczowodów.

Zmiany te naruszają funkcje narządów układu moczowo-płciowego u mężczyzn, wywołują objawy niedrożności dolnych dróg moczowych.

Zastąpienie tkanki funkcjonalnej tkanką łączną nieuchronnie zmienia architekturę naczyń krwionośnych i limfatycznych, co przyczynia się do niedotlenienia tkanki.

Wynik zwłóknienia prostaty może być stwardnieniem rozsianym. Podczas stwardnienia tkanki są zagęszczane, a sam gruczoł jest ściskany, zmniejszany.

Zarówno zwłóknienie jak i stwardnienie są ogniwami tego samego patologicznego procesu..

Czynniki predysponujące do prostowania zwłóknienia

Istnieje kilka czynników przyczyniających się do włóknienia prostaty:

powstawanie nacieku zapalnego na tle urazu (operacja, jatrogenne uszkodzenie, testy diagnostyczne itp.), STI, zapalenie gruczołu krokowego, kamica żółciowa;
nieprawidłowy rozwój układu moczowo-płciowego;
miażdżyca;
radioterapia do narządów miednicy;
przekrwienie: brak regularnego wytrysku, choroba wargowa narządów miednicy, mała aktywność motoryczna;
predyspozycje genetyczne;
choroby autoimmunologiczne;
reakcje alergiczne;
efekt toksyn;
leki hormonalne;
choroby endokrynologiczne: cukrzyca typu 2;
starzenie się ze zmianami hormonalnymi.

Zwłóknienie w młodym wieku może prowadzić do negatywnych zmian spermogenezy i niepłodności.

Podstawowe mechanizmy:

Miażdżyca tętnic: przekrwienie żylne - niedotlenienie - aktywacja funkcji syntezy kolagenu fibroblastów.
Kamienie i trauma: refluks z wewnątrz tętniaka - zanik i stany zapalne - gruczoł krokowy (gruczoł krokowy) - nasilona synteza i zastępowanie wad włóknistą tkanką łączną.

Patogeneza

Zwłóknienie może być uważane za błędny proces gojenia ran, charakteryzujący się aktywacją i akumulacją miofibroblastów., które tymczasowo pojawiają się w wielu tkankach, w ramach normalnej reakcji na naruszenie integralności. Kilka typów komórek, w tym fibroblasty, pericyty, fibrocyty i komórki śródmiąższowe, może przekształcać się w miofibroblasty. Typowe objawy różnicowania miofibroblastów to ekspresja α-aktyny mięśni gładkich (α-SMA) i kolagenu typu I, komponentu ECM kodowanego przez miofibroblasty.

Myofibroblasty Α-SMA tworzą ogniskowe zrosty z otaczającym ECM kolagenem. Późniejsze zamknięcie rany zmniejsza naprężenia mechaniczne potencjalnie wykrywane przez α-SMA, które są uważane za białka mechanosensoryczne, co prowadzi do rozpuszczania ogniskowych zrostów, demontażu α-SMA i możliwej apoptozy miopibroblastycznej. Jeśli zamknięcie rany nie występuje, myofibroblasty nie otrzymują mechanicznego sygnału apoptozy i nadal gromadzą się i wytrącają ECM, zastępując w ten sposób normalną tkankę włóknistą.

Jest ważny

Zwłóknienie występuje po zapaleniu, jest uważane za naturalny proces gojenia się ran, który charakteryzuje się nagromadzeniem miofibroblastów, odkładaniem kolagenu, przebudową macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM), zwiększoną gęstością tkanki i utratą elastyczności

Objawy i oznaki zwłóknienia prostaty

Obraz kliniczny jest zróżnicowany, nie ma żadnych patognomonicznych skarg. Podobne objawy występują we wszystkich chorobach związanych z trudnościami z oddawaniem moczu na tle niedrożności dolnych dróg moczowych:

łagodny przerost prostaty;
przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego;
zwężenie cewki moczowej i zawory;
nowotwory;
kamica moczowa, itp..

Skargi warte uwagi:

zmiana jakości strumienia moczu i częstego oddawania moczu;
dyskomfort w kroczu, podbrzusze;
zaburzenia erekcji;
zmiana jakości ejakulatu: zmniejszenie objętości, lepkości, koloru, zanieczyszczeń krwi itp .;
bolesne uczucia podczas kontaktu seksualnego;
niepłodność.

Komplikacje, które mogą rozwijać się na tle zwłóknienia prostaty:

nawrót przewlekłych chorób układu moczowo-płciowego;
nietrzymanie moczu lub zatrzymanie moczu;
przewlekła niewydolność nerek;
transformacja nerkowo-nerkowa nerki.

Jak rozpoznaje się zwłóknienie prostaty

Do diagnostyki zwłóknienia (stwardnienia) gruczołu krokowego stosuje się wszystkie metody badania prostaty, ale kryterium, które potwierdzi ostateczną diagnozę, jest biopsja..

Początkowo, podczas wizyty na wizytę, lekarz oceni wszystkie dolegliwości, przeprowadzi badanie zewnętrzne i przezbocznie obmacuje prostatę. Jeśli choroba jest w zaawansowanym stadium - ilość wydzielania gruczołu krokowego podczas masażu będzie minimalna.

Jest ważny

Aby poprawić dokładność diagnozy, przed przyjęciem soku gruczołu krokowego należy powstrzymać się od wytrysku przez 2-3 dni..

Diagnostyka instrumentalna

USG gruczołu krokowego z dopplerowością, kontrola resztkowego moczu;
TRUS;
MRI;
USG nerek;
wazasulografia;
urethrocystoscopy.

Nie jest konieczne, aby odnosząc się do lekarza, wszystkie powyższe metody diagnozowania zwłóknienia prostaty będą wykonywane. Program egzaminacyjny jest ustalany indywidualnie przez każdego specjalistę..

Diagnostyka laboratoryjna

Analizy przeprowadza się, aby nie potwierdzić zmian w tkankach prostaty, ale w celu ustalenia ogólnego obrazu choroby i możliwych powikłań..

Schemat może obejmować:

ogólna analiza krwi i moczu;
określenie poziomu mocznika i kreatyniny;
Badanie STI;
mikroskopia wydzielania gruczołu krokowego i wysiew go na florę;
spermogram;
badanie profilu lipidowego;
poziom glukozy we krwi;
Krew PSA dla mężczyzn powyżej 40-45 lat.

Leczenie zwłóknienia prostaty

Patologia jest trudna do leczenia za pomocą leków, ponieważ procesy wymiany tkanki funkcjonalnej na tkankę włóknistą są nieodwracalne. Leczenie może być przepisane na włókniste zapalenie gruczołu krokowego, gruczolaka stercza, któremu towarzyszy naruszenie wypływu moczu, jeśli zmiany strukturalne nie zaszły za daleko..

Często mężczyzna ignoruje objawy kłopotów i nie idzie do lekarza przez długi czas.. Jest to nierozsądne, ponieważ we wczesnych stadiach choroby występuje efekt następujących działań:

fizjoterapia: terapia laserowa, efekty elektromagnetyczne, masaż, tampony borowinowe itp..
antybiotyki o szerokim spektrum działania i środki przeciwzapalne;
środki przeciwskurczowe i przeciwbólowe;
adaptogeny;
fitopreparaty;
leki przeciwdepresyjne (z nieusuwalnym zespołem bólu miednicy);
biostymulanty;
enzymy;
multiwitaminy;
hormonalna terapia zastępcza z potwierdzonym niskim poziomem androgenów;
leki poprawiające mikrokrążenie w tkankach gruczołu krokowego.

Aby poprawić przepływ moczu, jeśli występują objawy niedrożności oddawania moczu, należy przepisać alfa-blokery i inhibitory 5-alfa-reduktazy.

Jeśli na tle terapii zachowawczej nie zaobserwowano żadnej dodatniej dynamiki, jedyną szansą jest operacja..

Wskazania do zabiegu:

duża ilość resztkowego moczu w pęcherzu moczowym;
niekorzystne zmiany w nerkach (postęp wodonercza nerek, niewydolność nerek);
brak efektu terapii;
częsty nawrót infekcji dróg moczowych;
nieuleczalny zespół bólowy;
kamica nerkowa;
dysfunkcja dolnych dróg moczowych.

Nowoczesne interwencje chirurgiczne w przypadku skomplikowanego stwardnienia prostaty:

przezcewkowa elektroresekcja (TURP);
chirurgiczna ablacja laserowa.

Preferowana jest ablacja laserowa, ponieważ sposób wpływania na tkankę jest łagodniejszy, a potrzeba ponownej interwencji jest mniejsza.

Zwróć uwagę

Przeprowadzono badanie, które wykazało, że gdy upośledzenie oddawania moczu jest zaburzone z powodu niedrożności dolnych dróg moczowych, podejścia chirurgiczne są bardziej skuteczne (TURP lub ablacja laserowa), a leczenie lekiem blokerami alfa-adrenergicznymi i inhibitorami 5-alfa reduktazy tylko stabilizuje stan..

Jakie nowe osiągnięcia są w trakcie leczenia zwłóknienia prostaty

Niektórzy eksperci uważają, że leki przeciwfibrotyczne mogą być skuteczne w leczeniu / spowalnianiu postępu zwłóknienia prostaty i przywracaniu odpowiedniego odpływu moczu na tle niedrożności dolnych dróg moczowych..

Niektóre leki przeciwwłóknieniowe są obecnie w fazie badań przedklinicznych lub klinicznych w przypadku idiopatycznego zwłóknienia płuc.. Pyrfenidon, który celuje w TGF-β, zatwierdzony do użytku w Japonii i Unii Europejskiej. Terapia zaprojektowana do hamowania aktywności specyficznych białek zapalnych, takich jak TNF-α (etanercept), interleukina-13 (QAX576) i CCL2 (CNTO-888), znajduje się w klinicznych badaniach fazy II. Te nowe substancje zaprojektowano tak, aby zakłócały aktywność specyficznych białek, które promują fenokonwersję miofibroblastów lub produktów ECM, w tym TGF-β1, czynnik wzrostu tkanki łącznej, oksydazę lizylową, interleukiny, chemokiny typu CC, integryny i białka sygnałowe (na przykład JNK i Jak2). Niektóre z tych substancji mogą być użyteczne w leczeniu dysfunkcji dróg moczowych wspomaganej przez układ moczowy u mężczyzn bez chirurgicznej ablacji..

Jest możliwe, że sposoby wprowadzania najnowszych leków nie będą układowe, substancje będą wpływać na pożądane tkanki poprzez wkraplanie do pęcherza lub zastrzyki do prostaty..

Stąd zapalenie tkanek spowodowane starzeniem, infekcją lub innymi procesami jest związane z późniejszym rozwojem zwłóknienia w gruczole krokowym, co prowadzi do dysfunkcji narządu oddawania moczu..

W niektórych przypadkach można zapobiec procesowi patologicznemu lub go spowolnić, ale zwraca się uwagę na leczenie choroby podstawowej..

Regularne życie seksualne, jedyny sprawdzony partner, aktywność fizyczna i coroczne badania profilaktyczne u urologa pomogą mężczyźnie zachować zdrowie.

Mishina Victoria, urolog, recenzent medyczny