Choroby tkanek okołostawowych

Perichondrozowe przyczyny chrząstki, objawy, leczenie

Zapalenie błony śluzowej żeberka chrząstki jest chorobą zapalną, która rozwija się w periatondrium, cienkiej powłoce tkanki łącznej, która owija chrząstkę jak pochwa.

Ten patologiczny proces może rozwinąć się jako pierwotny (pojawia się w przypadku ostrych lub przewlekłych urazów chrząstki stawu biodrowego) lub wtórnego (gdy czynnik mikrobiologiczny zostaje pobrany z zakaźnego ogniska, które już istnieje w ciele).

Manifestowane przez ból i obrzęk dotkniętego obszaru. Podczas ropienia możliwe jest stopienie tkanki w celu utworzenia przetoki. Rozpoznanie postawiono na podstawie objawów klinicznych, ultrasonografii i fistulografii (z procesami ropnymi). Leczenie zapalenia okołostawowego może być zachowawcze lub operacyjne..

Dane ogólne

Zapalenie tęczówki chrząstki nie występuje tak często, jak inne zmiany w ścianie klatki piersiowej. Należy również pamiętać, że stan zapalny perchondralu jest na ogół mniej powszechny niż zmiany zapalne w innych tkankach..

Porażka chrząstki ribmarchy jest bardziej powszechna niż inne zapalenie okołotłokowe - wraz z tą samą zmianą w chrząstce krtaniowej i małżowinie usznej, jest najczęstszym 3. zapaleniem błony śluzowej jamy ustnej w częstości występowania. W tym samym czasie obserwuje się zapalenie okołotłokowe chrząstek stawu biodrowego częściej niż podobne uszkodzenie innych lokalizacji z powodu urazów. Tak więc, zapalenie tkanki łącznej chrząstek ucha rozwija się głównie podczas procesów ropnych w uchu zewnętrznym i środkowym, a zapalenie błony śluzowej chrząstki krtani często jest powikłaniem intubacji lub radioterapii raka krtani..

Zwróć uwagę

W porównaniu z innym zapaleniem błony śluzowej jamy ustnej opisana choroba rozwija się na tle zmiany zakaźnej znacznie rzadziej niż na tle urazu..

Wszystkie zapalenie okołotłokowe chrząstek stawu biodrowego dzieli się na:

  • aseptyczne - bez udziału czynnika zakaźnego;
  • ropny - z dodatkiem drobnoustrojowych patogenów.

Powody

Wszystkie główne przyczyny rozwoju zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki można podzielić na grupy:

  • fizyczne;
  • chemiczne;
  • zakaźny.

Fizyczne przyczyny powstawania tego procesu patologicznego to:

  • mechaniczne;
  • termiczne;
  • radioaktywny.

Przyczynami mechanicznymi, które mogą wywołać rozwój zapalenia błony śluzowej jamy ustnej chrząstki stawowej są obrażenia:

  • nieprzebywający;
  • przenikliwy.

Nieprzenikliwe urazy są stłuczeniami klatki piersiowej w obszarze chrząstki kostnej. Ściana klatki piersiowej jest często zraniona, co wyjaśnia "przywództwo" urazów, między innymi czynniki, które powodują proces zapalny w chrząstce żebra łydki.. Obrażenia mogą się zdarzyć:

  • gospodarstwo domowe;
  • produkcja;
  • sport;
  • przestępca.

Odrębną mechaniczną przyczyną zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki stawu biodrowego jest naruszenie integralności okostnej podczas operacji klatki piersiowej..

Życie jest "magazynem" warunków do urazu klatki piersiowej, a następnie rozwija się zapalenie chrząstki stawu biodrowego. Siniaki można łatwo uzyskać:

  • ze względu na nieodpowiednie warunki życia - w szczególności ciasne pomieszczenia wypełnione meblami;
  • w upadku dużych obiektów (antresola, półki);
  • w wyniku hałaśliwych zabaw dla dzieci lub kapryśnego zachowania dziecka, które może celowo lub nieumyślnie trafić matkę w obszarze klatki piersiowej.

Uraz w środowisku produkcyjnym, które może prowadzić do rozwoju zapalenia błony śluzowej chrząstki stawu biodrowego, występuje w większości przypadków, gdy zasady ochrony pracy nie są przestrzegane podczas produkcji lub gdy zasady bezpieczeństwa są ignorowane. W warunkach produkcyjnych oznacza to warunki nie tylko w fabryce lub fabryce, ale także w rolnictwie.

Tak więc występowanie opisywanej choroby dość często obserwuje się u pracowników, którzy opiekują się zwierzętami hodowlanymi - koń może uderzyć klatkę kopytem, ​​krowa może pośladać róg, i tak dalej.

Uraz sportowy jest również jedną z najczęstszych przyczyn rozwoju zapalenia chrząstki stawu biodrowego. Głównie traumatyczne zagrożenia są wystawione na sportowców uprawiających sporty siłowe i zespołowe - są to:

  • zapaśnicy;
  • boksery;
  • hokeiści;
  • koszykarze;
  • piłkarze

i tak dalej.

Również często ranny:

  • narciarze;
  • rowerzyści;
  • swetry.

Rzadziej zdiagnozowane jest zapalenie błony chrząstki żeber u osób, które zostały fizycznie (poobijane):

  • w rodzinie;
  • w środowisku przestępczym.

Przenikające rany klatki piersiowej, które mogą prowadzić do rozwoju opisywanej patologii, to zadźgane, pocięte, podarte, posiekane, rany postrzałowe.

Czynnikiem termicznym, który może wywołać rozwój zapalenia błony śluzowej trzonu chrząstki stawowej, są głównie niskie temperatury. Banalne lekceważenie ubrań na sezon może sprowokować pojawienie się tej patologii. Szczególnie często rozwija się na tle odmrożeń..

Ale krytycznie podwyższone temperatury mogą również powodować powstawanie tego zaburzenia - na przykład, procesy zapalne w perycentrum mogą wystąpić z oparzeniami..

Czynnik radioaktywny w rozwoju zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki żeńskiej przewodzi rzadziej niż inne czynniki fizyczne.. Dzieje się tak najczęściej z powodu:

  • częste prześwietlenia klatki piersiowej;
  • radioterapia przepisana w przypadku nowotworów złośliwych klatki piersiowej;
  • kontakt z substancjami radioaktywnymi lub sprzętem w związku z działalnością zawodową - często z powodu tych samych osób nieprzestrzegających przepisów bezpieczeństwa lub nieodpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

Czynniki chemiczne, które mogą prowadzić do rozwoju zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki żeńskiej, obejmują chemikalia, z którymi kontaktował się kontakt z krwią lub przepływ limfy w tkance okołoocznej i wywołały w niej proces zapalny..

Takie toksyczne związki to:

  • egzogenny;
  • endogenny.

Egzotyczne prowokatory toksyn obejmują chemikalia stosowane w życiu codziennym, w przemyśle i rolnictwie..

Endogenne toksyny - te wytwarzane w ludzkim ciele. Najczęściej ich synteza występuje:

  • bezpośrednio w ludzkich tkankach z powodu procesu patologicznego - najczęściej ropienie i martwica (martwica);
  • podczas rozwoju procesu zakaźnego - toksyny mikroorganizmów są takimi toksycznymi substancjami, które uwalniają się podczas ich życiowej aktywności lub powstają jako produkty rozkładu martwych drobnoustrojów.

W tym ostatnim przypadku porażka perchondrium rozwija się na tle wspólnej choroby zakaźnej:

  • malaria;
  • grypa.

Rzadziej dochodzi do zapalenia chrząstki stawu biodrowego, gdy występuje miejscowe uszkodzenie zakaźne.

W odniesieniu do swoistości patogenu, choroba z nieswoistym czynnikiem zakaźnym powoduje przede wszystkim opisanie choroby:

  • gronkowiec;
  • paciorkowce;
  • protei;
  • E. coli

i inni.

Specyficzna gruźlica i syfilityczne zapalenie chrząstki stawu biodrowego są bardzo rzadko formowane, ale należy również pamiętać o możliwości ich rozwoju..

Ropne zapalenie błony śluzowej żeber często występuje z następujących powodów:

  • otwarty uraz klatki piersiowej, któremu towarzyszy uszkodzenie chrząstki stawu biodrowego;
  • rozprzestrzenianie się kontaktu infekcji.

Ten ostatni może wystąpić w przypadku takich chorób., jako:

  • zapalenie śródpiersia - zapalenie śródpiersia (narządy zlokalizowane między płucami);
  • opłucnej ropiejące ropne zmiany opłucnej;
  • zapalenie szpiku z mostka i żeber (na przykład pourazowe) - ropna fuzja ich tkanki kostnej, która prowadzi do powstawania przetok (patologicznych przejść).

Rozwój patologii

Perchondarialny w swoich funkcjach jest podobny do okostnej (otoczki tkanki łącznej pokrywającej struktury kostne) - przede wszystkim:

  • zapewnia dopływ krwi do chrząstki (w tym przypadku, żebrowy);
  • chroni go przed wpływem różnych szkodliwych czynników.

Z drugiej strony procesy patologiczne w okostnej i przedsionku odbywają się na różne sposoby. Ponadto ich konsekwencje są różne - tę różnicę tłumaczy odmienna struktura i odżywianie kości i chrząstki. Struktury kostne mają własne naczynia krwionośne, przyjmują składniki odżywcze nie tylko z zewnątrz (z okostnej), ale także od wewnątrz (ze szpiku kostnego). Struktury chrzęstne nie mają naczyń krwionośnych, więc perchondrium działa jako jedyne źródło składników odżywczych. Powoduje to, że z powodu zapalenia okostnej martwica kości nie zawsze rozwija się, ale zniszczenie lub oderwanie się perchondriów w każdym przypadku wywołuje martwicę chrząstki. Ten stan rzeczy podkreśla wagę owocni i fakt, że jakiekolwiek jej uszkodzenie (w tym przypadku zapalenie okrężnicy) może prowadzić do krytycznych konsekwencji..

W przeciwieństwie do okostnej, perchondrium nie ma wyraźnych właściwości proliferacyjnych (zdolność do wzrostu). Dlatego, gdy rozwija się w nim proces zapalny, nie tworzy się nadmiar chrząstki. W rezultacie jedynymi formami zapalenia błony bębenkowej (w tym przypadku chrząstek kostnych) są aseptyczne i ropne formy zmiany..

Ostre zmiany zapalne w zapaleniu błony śluzowej trzustki chrząstki stawu biodrowego mogą rozwijać się przez długi czas - do 3 miesięcy. W tym okresie centra destrukcji (destrukcji) powstają w przedsionku, z którego zakaźny patogen przenika do centralnej części chrząstki. Chondryt formuje się stopniowo, który wykracza poza granice pierwotnego ogniska ropnego, a już od dotkniętych centralnych miejsc chrząstki, mikroorganizmy-prowokatory spadają na niezmieniony perchondrium. Takie cechy rozprzestrzeniania się ropnego procesu prowadzą do pokonania dużych obszarów chrząstki. Po 3 miesiącach stan zapalny perchondrium stopniowo się zmniejsza, obserwuje się regenerację tkanek (regenerację), ale martwica tkanki chrzęstnej może być kontynuowana.

Chrząstka zniszczona na tle zapalenia błony śluzowej brzucha zostaje zastąpiona przez:

  • częściej - blizny;
  • rzadziej - kość.

Pełna odbudowa chrząstki występuje bardzo rzadko..

Objawy żeber na brzuchu

Obraz kliniczny zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki kostnej zależy w dużej mierze od jej kształtu..

Jest ważny

W przypadku aseptycznego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej objawy nasilają się, a następnie stopniowo ustępują. Jednocześnie objawy ropnej postaci opisywanej patologii mogą się tylko zwiększać wraz z upływem czasu - ten stan rzeczy tłumaczy się zniszczeniem (zniszczeniem) chrząstki i powstawaniem przetok.

Obraz kliniczny aseptycznego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej objawia się miejscowymi objawami - jest to:

  • ból;
  • niewydolność oddechowa.

Charakterystyka zespołu bólowego:

  • lokalizacja - w okolicy dotkniętej chrząstki żebrowej;
  • przez dystrybucję, napromienianie jako takie jest nieobecne, ale w niektórych przypadkach ból może przeniknąć do fragmentu kości zajętego żebra;
  • z natury - "gamma" bólu - inna, może to być ból przeszywający, obolały, szarpiący;
  • według stopnia nasilenia - intensywność zależy od stopnia uszkodzenia, jak również od progu bólu pacjentów. Często, z niewielkim zapaleniem błony śluzowej trzonu chrząstki stawowej, pacjenci skarżą się, że bóle uniemożliwiają im pracę, spanie i na ogół żyją w tym samym trybie;
  • przez ich pojawienie się pojawiają się praktycznie wraz z początkiem rozwoju patologicznego procesu w przedsionku, w miarę jego rozwoju, wzrastają. Ponadto obserwuje się zwiększony ból podczas ruchów i głębokiego oddychania..

W aseptycznej postaci opisywanej patologii stan ogólny często nie ulega pogorszeniu..

Ujawnia się ropna postać zapalenia błony chrzęstnej dróg żółciowych:

  • znaki lokalne;
  • naruszenie ogólnego stanu ciała.

Objawy miejscowe są najbardziej ujawniające. Odnosząc się do lekarza, pacjent narzeka na typowe oznaki ropienia, które kolejno zmieniają się pomiędzy poszczególnymi łukami. Najpierw naciek formy w obszarze zmiany - zagęszczenie tkanek. Po pewnym czasie (średnio może to trwać od 3-4 do 7 dni), gęsty fokus mięknie. W ciężkich przypadkach zapalenie może rozprzestrzenić się na całą dolną klatkę piersiową i górną ścianę brzucha. Utworzony ropień jest otwierany - często przez skórę (w tym przypadku pacjent narzeka na ropne wydzielanie z "dziury"), rzadziej przez tylny brzuch (ból w komorze piersiowej zakłóci). W pierwszym przypadku powstaje przetoka, w drugim ropny przepływ w tkankach miękkich..

Charakterystyka bólu w ropnym zapaleniu błony chrząstki stawowej jest następująca:

  • lokalizacja - w okolicy dotkniętej chrząstki żebrowej;
  • w dystrybucji - wzdłuż krawędzi zmiany;
  • z natury, początkowo niejasne, obolałe, a następnie szarpiące, z dużym ropniem - pulsujące;
  • intensywność - we wczesnych stadiach choroby są nieznaczne, z dojrzewania ropień rosną, może być bardzo silny;
  • na wystąpienie - pojawiają się, gdy pierwsze zmiany zapalne występują w przedsionku, są wzmacniane przez jakąkolwiek aktywność w obszarze klatki piersiowej od strony zmiany.

Oznaką naruszenia ogólnego stanu są:

  • hipertermia - podwyższona temperatura ciała. Może osiągnąć 38,5-39,0 stopni Celsjusza;
  • ogólne osłabienie spowodowane przedostaniem się ropnych produktów do krwiobiegu;
  • złe samopoczucie;
  • utrata apetytu;
  • zmniejszona wydajność - zarówno mentalna, jak i fizyczna.

Diagnostyka

Rozpoznanie zapalenia chrząstki stawu biodrowego na podstawie skarg pacjentów, wywiadu (wywiad choroby), wyników dodatkowych metod badawczych - fizycznych, instrumentalnych, laboratoryjnych.

Dane badania fizykalnego będą następujące:

  • podczas badania pacjent nieświadomie pochyla się w kierunku zmiany (w celu złagodzenia napięcia w stanach zapalnych tkanek), często przylega do chorej okolicy. Wraz z rozwojem ropnej postaci opisanej patologii, skóra nad miejscem uszkodzenia będzie zaczerwieniona, opuchnięta. W przypadku ropnego zapalenia błony śluzowej w przypadku przełomu w ropie wykryto defekt skóry, przez który uwalnia się ropna zawartość;
  • palpacja (palpacja) - jest określana przez ból palpacyjny w dotkniętym obszarze, z ropnym zapaleniem błony śluzowej trzonu chrząstki stawowej, jest szczególnie wyraźny, skóra nad ropnym ogniskiem czuje się gorąco. Podczas formowania dużego ropnia wykrywa się symptom fluktuacji ("pompowania" pod palcami pewnego rodzaju "fal" płynu).

Instrumentalne metody badawcze stosowane w diagnostyce zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki są następujące:

  • Badanie rentgenowskie - wykonywane są zdjęcia rentgenowskie, w miejscu zmiany brak jest klarowności w obrysie chrząstki. Po 2-3 miesiącach od początku patologii radiogramy ujawniają takie zmiany jak zwapnienie chrząstki, zwężenie przestrzeni międzyżebrowej i pogrubienie przedniego fragmentu żebra kostnego;
  • tomografia komputerowa (CT) - sekcje komputerowe pomagają zidentyfikować zmiany w całej chrząstce stawu biodrowego, jak również głębsze zaburzenia w tkankach chrząstki i chrząstce kostnej;
  • obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI) - jego możliwości są równe możliwościom tomografii komputerowej, ale obrazowanie rezonansem magnetycznym jest bardziej informatywne do wykrywania zmian w tkankach miękkich otaczających chrząstkę żeńską;
  • przebicie - jeśli podejrzewa się, że owrzodzenie jest uformowane, zostaje przebite, a zawartość zostaje pobrana po kolejnym badaniu mikroskopowym;
  • biopsja - tkanka dotkniętej okostnej jest pobierana z kolejnym badaniem mikroskopowym w laboratorium;
  • fistulografia - wykonywana podczas tworzenia przetoki. Środek kontrastowy wstrzykuje się w przebieg przetoki, wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i ocenia się charakterystykę przetoki..

Laboratoryjne metody diagnostyczne stosowane w przypadku chrząstki stawu biodrowego są następujące:

  • pełna liczba krwinek - określona przez wzrost liczby leukocytów i ESR;
  • badanie mikroskopowe biopsji - pozwala potwierdzić zapalny charakter procesu patologicznego i zidentyfikować patogeny;
  • badanie bakteriologiczne - w obecności ropy w punktach, wysiewa się ją na pożywce, w hodowanych koloniach określa się czynnik zakaźny, który wywołuje rozwój procesu ropnego.

Diagnostyka różnicowa

Rozpoznanie różnicowe (charakterystyczne) zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstek stawu biodrowego przeprowadza się głównie w przypadku patologii takich jak:

  • chondryt - zapalenie zapalne chrząstki żeńskiej;
  • zapalenie mięśniówki międzyżebrowej - proces zapalny w mięśniach międzyżebrowych;
  • nerwoból międzyżebrowy - zespół bólowy, który rozwija się wraz z klęską innej natury nerwów międzyżebrowych;
  • zapalenie śródpiersia;
  • guz klatki piersiowej.

Komplikacje

Najczęstszym powikłaniem aseptycznego zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki jest dodanie czynnika zakaźnego z późniejszym rozwojem ropnego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej.

Częściej pojawiają się powikłania septycznego (ropnego) odmiany opisywanej patologii:

  • przetoka;
  • flegma ściany klatki piersiowej - wylana ropna zmiana;
  • opłucna opłucnej.

Leczenie zapalenia błony śluzowej żeber

Metody leczenia zależą od rodzaju procesu patologicznego. We wszystkich przypadkach są one powszechne i lokalne..

Wraz z rozwojem aseptycznego zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstek stawu biodrowego, ogólne funkcje są następujące:

  • funkcjonalny odpoczynek klatki piersiowej;
  • niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ);
  • leki przeciwbakteryjne - w zapobieganiu powikłaniom septycznym.

Jako lokalne leczenie stosuje się:

  • metody fizjoterapii;
  • blokada z nowokainą - z ciężkim zespołem bólowym.

Najbardziej skuteczne metody leczenia fizjoterapeutycznego to:

  • UHF;
  • Mikrofalówka;
  • suchy ogień.

Gdy pojawiają się oznaki ropienia, wykonuje się leczenie chirurgiczne:

  • ropna ostrość otwarta;
  • jamę ropnia przemywa się antyseptykami;
  • przeprowadzić drenaż.

W okresie pooperacyjnym zalecana jest terapia antybiotykowa, mycie drenów, zmiana opatrunków.

Jest ważny

W przypadku krytycznego uszkodzenia przedsionka z zajęciem chrząstki w procesie patologicznym należy go usunąć. Podczas rozlewania ropy na fragment kości żebra usuwa się 2-3 cm tkanki kostnej..

Zapobieganie

Główne środki zapobiegawcze dla tej patologii są następujące:

  • uniknąć obrażeń, narażenia na zbyt niskie lub zbyt wysokie temperatury, narażenie na promieniowanie;
  • wykrywanie i eliminacja ognisk zakaźnych w ciele;
  • unikać kontaktu z substancjami toksycznymi.

Prognoza

Wynik zapalenia błony śluzowej trzustki chrząstki żeńskiej jest ogólnie korzystny. Aseptyczny typ patologii jest typową zmianą zapalną, której ogólne zasady leczenia zostały pomyślnie opracowane.

Rokowanie pogarsza się z ropnym typem choroby. W takim przypadku szybka diagnoza i odpowiednie leczenie chirurgiczne pomogą poradzić sobie z chorobą..

Pacjenci powinni pamiętać, że samoleczenie jest najeżone - zwłaszcza nagminne ogrzewanie, które podczas ropnego procesu może prowadzić do krytycznych konsekwencji, a nawet do śmierci pacjenta..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant