Objawy kandydozy jelit, leczenie, dieta / Choroba jelit

Grzyby chorobotwórcze (lub, jak nazywano pacjentów grzybami) są w stanie zainfekować dowolną część ludzkiego ciała. Przewód pokarmowy nie jest wyjątkiem. Najczęstszą infekcją grzybiczą przewodu pokarmowego jest kandydoza jelit wywołana przez grzyby Candida. Ta choroba zakaźna jest spowodowana przez własną florę grzybową, która żyje w jelitach, która staje się agresywna i patogenna na tle osłabionego układu odpornościowego..

Dane ogólne

Gdy kandydoza jelita wpływa na błonę śluzową. I choć patologiczne zmiany w dosłownym i przenośnym sensie leżą na powierzchni, to jednak, diagnoza kandydozy jest problematyczną kwestią nawet dla doświadczonych klinicystów.

Zwróć uwagę

Niestety, nie ma jednoznacznych kryteriów określających tę chorobę: klinicyści nie mogą zdecydować, na jakim etapie grzyby mogą nadal być uważane za saprofity (to znaczy, mogą żyć spokojnie z ciałem), a przy których - pasożyty..

Grzyby z rodzaju Candida są bardzo rozpowszechnione, nie wykluczając całkowicie zdrowych ludzi z populacji w różnych regionach Ziemi - uważa się, że ich nosiciele stanowią 80% całkowitej populacji planety. Wiadomo, że Choroba jelit Candida prawie nigdy nie występuje u osób z prawidłową odpornością.. Daje to wszelkie podstawy do poparcia teorii Kandydoza jelitowa nie powinna być postrzegana w kategoriach chorób jelitowych, ale pod względem chorób układu odpornościowego. Dlatego grzyby Candida są klasyfikowane jako osobna grupa zakażeń oportunistycznych - chorób zakaźnych powodowanych przez patogeny, które nie powodują choroby, jeśli żyją w ciele ludzkim z normalną odpornością..

Innym problemem z kandydozą jelitową jest trudność w rozróżnieniu, gdzie kończy się nosiciel candida, a zaczyna się choroba. Na podstawie jedynie klinicznych objawów takiego rozróżnienia między praktycznie stanami granicznymi nie można tego zrobić - osiąga się to jedynie za pomocą nowoczesnego sprzętu diagnostycznego, który nie jest dostępny w każdej klinice..

Aby móc dokładnie diagnozować kandydozę jelitową, konieczne jest ustalenie trzech kryteriów diagnostycznych jednocześnie:

czynniki ryzyka;
zmiany w morfologii błony śluzowej jelita, potwierdzone podczas badania endoskopowego;
wzrost kolonii na pożywkach.

Jest ważny

Jeśli grzyby z rodzaju Candida są zidentyfikowane w uprawach, ale dwa inne kryteria diagnostyczne są nieobecne, ale przepisywanie leków przeciwgrzybiczych jest uważane za nieprawidłowe (co najmniej pośpieszne).

Powody

Zmniejszona odporność - główna przyczyna kandydozy jelitowej.

Stwierdzono, że z kolei pogorszenie reakcji immunologicznych, wywołujące kandydozę, jest często obserwowane przy takich czynnikach związanych z:

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

związane z wiekiem (lub fizjologiczne) zmniejszenie odporności (u noworodków i osób starszych);
silny stres;
okres ciąży, w niektórych przypadkach - laktacja (karmienie piersią);
wrodzone formy niedoboru odporności;
zespół pierwotnego niedoboru odporności;
choroby onkologiczne (w szczególności podczas chemioterapii);
choroby alergiczne;
autoimmunologiczne choroby układowe;
ciężkie choroby przewlekłe;
długotrwałe leczenie niektórymi antybiotykami;
znacznie zmniejszone spożycie białek i witamin.

Rozwój choroby

Obecnie istnieją dwie formy kandydozy:

nieinwazyjne (grzyb znajduje się na powierzchni błony śluzowej jelit);
inwazyjny (grzyb wprowadza się głęboko do tkanek jelit).

Nieinwazyjna postać kandydozy jelitowej

Zwróć uwagę

W większości przypadków klinicznych znaleziono nieinwazyjną postać - grzyb, mówiąc w przenośni, świetnie się czuje bez wszczepu w tkankę iw tych warunkach znajduje możliwości rozmnażania, wzrostu i aktywności życiowej..

Oprócz tłumienia ogólnej odporności, zidentyfikowano dwa dodatkowe czynniki, które przyczyniają się do pojawienia się nieinwazyjnej postaci choroby:

dysbakterioza;
mieszane patogeniczne zakażenie jelitowe (na przykład - grzybowo-pierwotniakowe, grzybiczo-bakteryjne i tak dalej).

Takie stany zmniejszają lokalne reakcje obronne jelit, a grzyby z rodzaju Candida zaczynają energicznie mnożyć się na wewnętrznej powierzchni jelit, nie wnikając głęboko w błonę śluzową. Proces rozwija się w sposób niekontrolowany - w krótkim czasie powstaje duża liczba nowych grzybów, które są gotowe do życia dla następujących grzybów..

Równolegle do procesu zwiększonej reprodukcji grzybów towarzyszy:

uwalnianie określonych trucizn grzybowych (toksyn);
tworzenie toksycznych produktów fermentacji w wyniku działania na powierzchniowe komórki błony śluzowej jelit.

Działanie toksyn grzybowych jest następujące:

najpierw podrażniają błonę śluzową jelit;
następnie wywołują wzrost dysbiozy (innymi słowy, układ symbiotyczny jelita, który obejmuje mikroflorę saprofityczną jelita i który przestaje być zrównoważony pod patogennym działaniem grzybów Candida, jest niezrównoważony;
po pewnym czasie u pacjenta pojawia się alergia grzybicza (nadwrażliwość organizmu na grzyby i produkty przemiany materii). To przyczynia się do jeszcze większej depresji odpowiedzi immunologicznych organizmu;
w rezultacie rozwija się wtórna niedobór odporności (morfologiczna i fizjologiczna niewydolność jelitowych barier ochronnych).

Inwazyjna kandydoza jelitowa

W przypadku inwazyjnej kandydozy przyczyny i rozwój choroby są nieco inne. W jego rozwoju odgrywają rolę:

osłabienie odporności lokalnej;
zmniejszenie ogólnej odporności;
zmiany patologiczne już obecne na części błony śluzowej jelit.

W takim przypadku występuje:

Grzyby Candida przylegają bardzo blisko do nabłonkowych komórek powierzchniowych jelita;
następnie stopniowo przenikają do grubości błony śluzowej jelita, rozcinając warstwy komórek;
bezpośrednio podczas procesu przenikania grzyby zamieniają się w postać nitkowatą;
gdy tylko nastąpi wyraźne zahamowanie odporności komórkowej, grzyby przenikają do krwioobiegu i rozprzestrzeniają się przez naczynia prawie w całym ciele - tzw. trzewna kandydoza (przede wszystkim wpływa na wątrobę i trzustkę).

Występowanie trzewnej kandydozy znacząco przyczynia się do:

całkowity brak neutrofili, które są postacią białych krwinek;
pomoc późno etapowa.

Objawy kandydozy jelitowej

Istnieją trzy kliniczne postaci kandydozy jelitowej:

nieinwazyjne;
inwazyjny ogniskowy (lub ogniskowy);
inwazyjny rozproszony.

Jest ważny

Najczęstszy rodzaj choroby Candidaide jest nieinwazyjny. Jest obserwowany w około 33,3% wszystkich przypadków dysbiozy jelitowej..

Ponieważ grzyby nie przenikają do grubości błony śluzowej, masowo gromadzą się w świetle jelita, gdzie zaczynają wytwarzać toksyny w dużych ilościach. Te z kolei:

mają wyraźny miejscowy wpływ na błonę śluzową jelit;
wchłanianie, rozprzestrzenianie się w organizmie i ogólne działanie toksyczne.

Symptomatologia nieinwazyjna kandydoza jelita raczej umiarkowane. Znaki, które wychodzą na światło dzienne, to:

umiarkowane objawy zatrucia na tle ogólnego zadowalającego stanu pacjenta;
dyskomfort w jamie brzusznej, którego nie można nazwać bólem;
wzdęcia - wzdęcia, słabe uwalnianie gazów;
niestabilny stolec - okresy normalnego opróżniania na przemian z biegunką.

Ze względu na wpływ nagromadzonych toksyn w jelicie wzrasta uczulenie (wrażliwość) organizmu, pacjenci rozwijają różne choroby alergiczne w tle.

Zwróć uwagę

Zgodnie z jego klinicznymi objawami, nieinwazyjna forma kandydozy jelitowej odbija się echem w syndromie jelita drażliwego, z którym często jest mylona, dlatego zmuszona jest do przeprowadzenia dyferencyjnej (odróżniającej) diagnozy między nimi..

Inwazyjny kształt ogniskowej - to porażka kandydoza poszczególnych sekcji (ognisk) jelita. Najczęściej manifestuje się na tle wrzodu dwunastnicy lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jeśli przebieg tych dwóch chorób został opóźniony i nie reagują na leki, które składają się na standardowe schematy leczenia, można podejrzewać, że były one powikłane kandydozą jelitową. W takim przypadku grzyb infekuje miejsca owrzodzenia. Występuje w miejscach, gdzie nabłonek nabłonka jest zepsuty - podczas gdy w otaczających (nawet blisko sąsiadujących) tkankach iw innych częściach jelita, grzyb nie ujawnia się. Nie ma określonej kliniki, obserwuje się tylko objawy choroby podstawowej.. Ze względu na brak objawów niemożliwe jest zdiagnozowanie inwazyjnej ogniskowej kandydozy jelitowej bez dodatkowych metod badawczych. Cząsteczki grzybów (pseudo-mycelium) są wykrywane przypadkowo podczas mikroskopowego badania próbek pobranych z biopsji (fragmentów tkanek), które zostały pobrane w przypadku innej choroby organicznej przewodu pokarmowego podczas badania endoskopowego lub zabiegu chirurgicznego..

W przeciwieństwie do inwazyjnych gatunków ogniskowych inwazyjna forma rozproszona Kandydoza jelit przejawia się gwałtownie, ponieważ grzyby zakażają duży obszar błony śluzowej jelita. Główne objawy tej postaci choroby są następujące:

ciężki stan ogólny pacjenta;
ciężkie długotrwałe zatrucie, któremu towarzyszy trwała (stała) hipertermia (gorączka);
silny ból w jamie brzusznej (z powodu rozległości uszkodzenia jelit przez grzyb);
uporczywa biegunka;
utrata masy ciała pacjenta;
krew w kale;
oznaki uszkodzenia innych narządów wewnętrznych - przede wszystkim wątroby, pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych, trzustki i śledziony. Obserwowane nudności, wymioty, odbijanie z gorzkim posmakiem, upośledzone odprowadzanie gazów i tak dalej.

Jeśli ta forma kandydozy jelitowej zostanie wykryta przez przypadek, należy podejrzewać:

Pomoce;
cukrzyca.

Diagnostyka

Pomimo faktu, że kandydoza jelit w większości przypadków objawia się szeregiem objawów klinicznych, w większości przypadków jej diagnoza jest trudna., ponieważ objawy są albo niespecyficzne, albo manifestują się przeciwko innym chorobom, objawowo "łącząc się" z nimi. Problem identyfikacji czynnika sprawczego kandydozy jelitowej polega również na braku czułych metod diagnostycznych (jak w próbkach tkanek i kale). Dlatego diagnozę podejmuje się dopiero po włączeniu wszystkich metod diagnostycznych - pytaniu pacjenta o skargi, wyjaśnianiu historii (historii) choroby, metodach badań fizycznych, instrumentalnych i laboratoryjnych.

Dane z badań fizycznych są często skąpe:

po badaniu stwierdzono bladość skóry, białą tabliczkę na języku i utratę wagi pacjenta;
badanie palpacyjne (palpacja brzucha) jest determinowane przez ból głównie w obszarach graniczących ze strefą okołopowierzchniową;
z uderzeniem brzucha można usłyszeć dźwięk "bębna" w przypadku wzdęć;
z osłuchaniem brzucha (słuchanie za pomocą fonendoskopu) na tle wzdęć, hałas jelitowy może osłabiać.

Wyniki niektórych metod diagnozowania bezpośredniego potwierdzenia diagnozy kandydozy jelitowej nie dają - ale są wykorzystywane do wykluczenia innych chorób jelita (diagnoza metodą wyłączenia). Te "wyłączne" metody obejmują:

ogólna fluoroskopia i grafika narządów jamy brzusznej;
Irrigografia (radiografia jelita za pomocą środka kontrastowego);
badanie ultrasonograficzne (ultrasonografia lub ultrasonografia) jamy brzusznej i miednicy mniejszej (należy pamiętać, że kandydoza wpływa na pętle jelita cienkiego lub grubego w miednicy, z powodu których można podejrzewać układ moczowy);
tomografia komputerowa (CT);
multispiralna tomografia komputerowa (MSCT);
rezonans magnetyczny (MRI).

Spośród metod diagnostycznych, które pozwalają bezpośrednio zidentyfikować oznaki uszkodzenia wyściółki jelitowej, należy zastosować techniki endoskopowe. Podczas nich sonda ze zintegrowaną optyką jest wprowadzana do jelita przez usta lub odbytnicę i przeprowadza się wizualne badanie błony śluzowej jelita.. Są to metody takie jak:

fibroskopia - badanie jelita cienkiego;
kolonoskopia - badanie okrężnicy.

Nie ma konkretnych endoskopowych objawów kandydozy jelitowej (fragmenty grzybów można wykryć tylko pod mikroskopem), ale można podejrzewać je za pomocą objawów pośrednich:

z nieinwazyjnymi rozproszonymi zmianami jelitowymi zostaną określone miejsca nieżytów kataralnych;
z inwazyjnymi rozlanymi zmianami jelitowymi, małe liczne owrzodzenia i nekrotyczne plamy błona śluzowa jelita.

Podczas badań endoskopowych w różnych częściach jelita wykonuje się odciski śluzówki i pobiera się biopsję (pobieranie próbek z fragmentów błony śluzowej jelit) - bada się je pod mikroskopem pod kątem obecności grzybów. Należy pamiętać, że nawet ta metoda nie jest w 100% niezawodna, ponieważ pseudo-grzybnia grzybów może być nieobecna zarówno w odciskach jelitowych, jak i tkankach przypiętych podczas biopsji.

Laboratoryjne metody badawcze, które przyciągają w celu potwierdzenia kandydozy jelitowej, to:

analiza kału pod kątem dysbakteriozy - o obecności kandydozy jelitowej zasygnalizuje mieszaną mikroflorę, która obejmuje oprócz grzybów z rodzaju Candida, E. coli, Klebsiella i niektórych rodzajów gronkowców. Jeśli zostanie znalezionych 1000 tak zwanych skolonizowanych jednostek, wynik wyklucza transport grzybów i sygnalizuje rozwój kandydozy jelitowej..
badanie bakteriologiczne kału - wysiew kału i późniejsza analiza hodowanych kolonii. Takie badanie jest prowadzone w celu identyfikacji patogenu, a także określenia jego wrażliwości na leki przeciwgrzybiczne..

Leczenie kandydozy jelitowej

Leczenie kandydozy jelitowej opiera się na:

lekarstwo na chorobę, na tle której występuje kandydoza jelita;
korekta upośledzonej odporności;
stosowanie środków przeciwgrzybiczych (środków przeciwgrzybiczych);
recepta na antybiotyki;
stosowanie eubiotików (preparatów zawierających żyjącą mikroflorę, zwykle żyjących w jelicie człowieka);
terapia detoksykacyjna;
enzymy trawienne;
sorbenty;
przeciwskurczowe;
środki przeciwbólowe.

Dla nieinwazyjnych zmian naczyniowych w jelicie, tzw niereceptoryjne leki przeciwgrzybicze. Są słabo wchłaniane w jelicie i dlatego mogą gromadzić się i maksymalnie wpływać na patogen będąc w świetle zmienionego jelita.. Szereg takich antybiotyków sprawdziło się z najlepszej strony, ponieważ mają one wiele cennych zalet w porównaniu z innymi środkami przeciwgrzybiczymi:

nie stwierdzili skutków ubocznych;
nie hamują normalnej mikroflory saprofitycznej jelit, niezbędnej do jej normalnego funkcjonowania;
uzależnienie od takich leków nie rozwinęło się - dlatego nie ma obawy o ich długotrwałe stosowanie, jeśli przebieg kandydozy jelitowej jest przedłużony.

Niektóre z najbardziej popularnych leków z tej serii. - nystatyna i natamycyna.

Leki przeciwdrobnoustrojowe są przepisywane w celu tłumienia patogennych bakterii, które są aktywowane przez dysbioza wywołaną przez kandydozę jelitową..

Eubiotyki muszą być w stanie stymulować wzrost i rozwój korzystnej jelitowej mikroflory saprofitycznej w dysbiozie w dysbiozie.

Enzymy trawienne, przeciwskurczowe i przeciwbólowe są stosowane jako leczenie objawowe..

Jeśli pacjent ma rozlaną inwazyjną postać kandydozy jelitowej, jest hospitalizowany w szpitalu.. Podstawą terapii jest przepisywanie środków przeciwgrzybiczych, które są szybko wchłaniane w jelicie i wykazują działanie układowe (na poziomie całego organizmu, a nie tylko jelit).

W przypadku pojawienia się objawów zatrucia i odwodnienia (w szczególności z biegunką i wymiotami) stosuje się dożylne roztwory do infuzji kroplówki. Użyj:

roztwory soli i elektrolity;
leki białkowe;
składniki krwi (świeżo mrożone osocze).

W przypadku zwiększonego tworzenia się gazu i złego odprowadzania gazów, pacjent jest umieszczany na rurce wyładowczej gazu i przepisywane są preparaty pobudzające aktywność jelitową (prozerin).

Zapobieganie

Głównym postulatem, na którym można polegać w zapobieganiu kandydozy jelitowej, jest wzmocnienie odporności. Wszystkie popularne metody pozostają istotne:

przyjmowanie kompleksów witaminowych i minerałów na kursach 2 razy w roku - optymalnie wiosną i jesienią;
zrównoważone odżywianie - co tydzień w diecie człowieka powinny być mięso, ryby, owoce morza, produkty zawierające potas (banany, ziemniaki), produkty mleczne, zielona herbata;
fizjoterapia, przyczyniając się do stwardnienia - wylewanie, tarcie, chodzenie boso;
unikanie stresu;
dostosowany tryb pracy, odpoczynek, sen, życie seksualne.

Aby utrzymać prawidłową mikroflorę jelitową konieczne jest:

jeść zróżnicowane;
ograniczają zużycie prostych węglowodanów;
stosować wystarczającą ilość błonnika (w jego naturalnej postaci i, jeśli to konieczne, w postaci preparatów farmaceutycznych);
używać produkty probiotyczne, które stymulują wzrost flory saprofitycznej w ciele - przede wszystkim to cebula (cebula i por), czosnek, karczochy i banany.

Konieczne jest również zapobieganie, aw przypadku wystąpienia choroby, terminowe leczenie chorób jelitowych, wywoływanie dysbiozy i chorób przewlekłych innych narządów. Szczególną uwagę należy zwrócić na stany niedoboru odporności i autoimmunologiczne choroby układowe..

Ryzyko wystąpienia kandydozy jelitowej to pacjenci z HIV i ciężkimi chorobami układu hormonalnego, którzy przeszli chemioterapię i leczenie kortykosteroidami. Tacy pacjenci wymagają regularnego regularnego badania kandydozy jelitowej..

Prognoza

Rokowanie dla zdrowia jest trudne - kandydoza jelitowa, do wyleczenia, wymaga wysiłku, czasu i dogłębnej wiedzy lekarza prowadzącego..

Jeśli u pacjenta występuje rozlana inwazyjna postać kandydozy jelitowej, rokowanie staje się poważne z powodu możliwości uogólnienia procesu (rozprzestrzenienie się na wciąż nie dotknięte części jelita i całe ciało jako całość). W tej postaci choroby rokowanie jest utrudnione przez ciężkie przewlekłe patologie tła..

Przy nieinwazyjnych i inwazyjnych ogniskowych postaciach kandydozy jelitowej rokowanie jest bardziej korzystne, ale dla pomyślnego wyniku wymagane jest wczesne wykrycie choroby i rozpoczęcie leczenia..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant