Bezpłodne małżeństwo jest uważane za jeden z najważniejszych problemów XXI wieku. Takie małżeństwo nazywa się rokiem normalnego życia seksualnego, w którym, bez stosowania jakichkolwiek metod antykoncepcji, ciąża nie występuje. Liczba rodzin, które chcą, ale nie ma możliwości urodzenia dziecka, osiąga 15% na całym świecie. Ogromny błąd w diagnozie nieurodzajnej rodziny jest uważany za główny cel całego zestawu badań dla kobiety, chociaż niepłodność męska stanowi około 50% niepłodnych małżeństw, a badanie jakości ejakulatu mężczyzny i stanu jego nasieniowodów jest znacznie prostsze i bardziej dostępne. Dlatego praktykujący urolog musi znać przyczyny niepłodności u mężczyzn i metody ich eliminacji..
Etiologia niepłodności męskiej: klasyfikacja głównych przyczyn
Istnieje ogromna liczba chorób, które mogą powodować upośledzenie funkcji rozrodczej u mężczyzn. Wszystkie z nich można podzielić na trzy główne grupy:
- zaburzenia endokrynologiczne, immunologiczne i neuropsychiatryczne, wrodzona patologia różnicowania płciowego;
- choroby męskich narządów płciowych, które niekorzystnie wpływają na spermatogenezę i proces wydalania ejakulatu;
- względna niepłodność, gdy nie wykryto organicznej patologii nasieniowodu.
Ta klasyfikacja przyczyn niepłodności męskiej jest bardzo popularna na świecie, w której wszystkie są podzielone na 5 głównych form:
- niepłodność wydzielnicza:
- wydzielanie-wydzielanie endokrynne (wywołane niedoborem gruczołów płciowych);
- toksyczność wydzielnicza (wynik zatrucia egzogenicznego);
- niepłodność wydalnicza - rozwijająca się na podstawie zapalnych lub innych zatruć nasieniowodów;
- połączona niepłodność - niewydolność gruczołów w połączeniu z przyczynami obturacyjnymi lub zatruciem;
- niepłodność immunologiczna;
- niesklasyfikowane formy niepłodności.
Kluczowe momenty w diagnozie niepłodności męskiej
Pierwszym krokiem w diagnozowaniu niepłodności męskiej jest umiejętne zajmowanie się historią. Konieczne jest ustalenie, czy niepłodność pacjenta jest pierwotna czy wtórna (to znaczy, czy przeszła już ciążę), jak długo nie występuje aktywne, niechronione życie seksualne, jakie urazy i choroby cierpiał w przeszłości pacjent, czy interwencje chirurgiczne zostały wykonane narządów rozrodczych i tak dalej. Następnym krokiem jest ogólne badanie pacjenta i badanie narządów płciowych, które należy również przeprowadzić starannie w celu wykrycia obiektywnych objawów stanu zapalnego lub innych przyczyn niepłodności męskiej. Najważniejszym punktem w diagnozie niepłodności męskiej jest spermogram - badanie laboratoryjne ejakulatu. Konieczne jest ustalenie, czy w ejakulacie istnieją aktywne plemniki lub czy nie występują w nich, aby określić ich liczbę i stan funkcjonalny, aby zbadać wszystkie składniki ejakulatu, ponieważ niewystarczająca ich liczba może zaburzyć normalne warunki funkcjonowania plemników. Genitografia - badanie kontrastu rentgenowskiego męskiego układu rozrodczego pomaga ustalić obecność obturacyjnego procesu w nasieniowodzie, co może powodować upośledzenie wytwarzania ejakulatu. Ostatnim krokiem w diagnostyce niepłodności męskiej jest biopsja jąder, którą można wykorzystać do określenia stanu bariery krew-jądro nabłonka męskich gruczołów płciowych.
Zachowawcze i chirurgiczne leczenie niepłodności męskiej
Schemat działania terapeutycznego mającego na celu wyeliminowanie niepłodności męskiej powinien zostać opracowany indywidualnie, biorąc pod uwagę czynniki etiologiczne i cechy patologiczne każdego człowieka. Zazwyczaj terapia ta trwa dość długo, podczas której para kontynuuje próbę poczęcia dziecka. Przede wszystkim należy wyeliminować negatywny wpływ takich czynników jak palenie, alkohol, zażywanie narkotyków, zagrożenia zawodowe i ustabilizować emocjonalne pochodzenie człowieka. Regeneracyjne metody leczenia uważa się za spożycie witamin i leków ziołowych, korzystanie z fizykoterapii. Leki powinny być przepisywane tylko po dokładnym zbadaniu hormonalnego zwierciadła człowieka. Leczenie zachowawcze ma na celu przede wszystkim stymulację spermatogenezy i poprawę jakości wytrysku.
Leczenie chirurgiczne odbywa się w obecności obturacyjnego procesu w nasieniowodzie. Anastomozy chirurgiczne są tworzone w celu poprawy odpływu ejakulatu: zespolenia wazowasowo-naczyniowe, zespolenia naczyniowo-naczyniowo-mimośrodowe i zespoły wazopotencjalne. W przypadku stwierdzenia poważnego uszkodzenia bariery hematokularowej, w której ani leczenie zachowawcze, ani chirurgiczne nie jest skuteczne, zaleca się sztuczne zapłodnienie za pomocą wytrysku dawcy..