Treść artykułu:
- Co to jest naskórkowy gronkowiec?
- Przyczyny infekcji
- Objawy naskórkowego gronkowca
- Metody diagnostyczne
- Leczenie naskórkowego gronkowca
Miliony i miliardy patogennych i warunkowo patogennych drobnoustrojów z kilkudziesięciu różnych gatunków współistnieją z ludźmi. Nawet w zdrowym ciele istnieje wiele potencjalnych patogenów, od E. coli do Mycobacterium tuberculosis..
Normalnie ludzka odporność jest w stanie stłumić aktywność każdego "nieproszonego gościa". Jednak wiele czynników zakaźnych pozostaje w stanie utajonym tylko do pewnego czasu. Jednym z tych drobnoustrojów jest naskórkowy gronkowiec..
Co to jest naskórkowy gronkowiec?
Epidermalny gronkowiec to warunkowo patogenna bakteria, która może infekować tkanki ludzkiego ciała. Już od nazwy wynika, że patogen ten może przejawiać swoje toksyczne właściwości toksyczne tylko w określonych warunkach osobno..
Na skórze zdrowej osoby (w warstwie powierzchniowej - naskórka) dość często pojawia się naskórkowy gronkowiec. W tym samym czasie mikroorganizm sam się nie produkuje. Powodem jest niski potencjał zakaźny. W przeciwieństwie do swojego "brata", Staphylococcus aureus, który jest wysoce agresywny i może powodować poważne ropne patologie (w tym uszkodzenie kości - zapalenie szpiku i mózgu - zapalenie opon mózgowych), różnorodność naskórka prawie nie powoduje chorób..
Nawet niedojrzała odporność noworodka zwykle radzi sobie z tłumieniem drobnoustroju.
Przyczyny zakażenia naskórkowymi gronkowcami
Głównymi przyczynami zmian naskórkowych gronkowca są dwa:
Zaniedbanie higieny;
Skontaktuj się z zainfekowaną osobą.
Bakteria ta, pomimo słabego potencjału infekcyjnego, jest wysoce odporna, dlatego znajduje się wszędzie i, jak każdy czynnik bakteryjny, jest zdolna do szybkiego rozmnażania. Łatwo stać się nosicielem naskórkowego gronkowca: możesz go "zdobyć" na ulicy, kontaktując się z poręczami w transporcie publicznym lub z poręczami na klatce schodowej, przeliczając pieniądze itp..
Dlatego głównym powodem bakterii przewoźnika: naruszenie higieny osobistej. Mniej powszechnym powodem jest fizyczny kontakt z przewoźnikiem (uściski dłoni, pocałunki itp.) Lub jego rzeczy osobiste..
Przyczyny infekcji naskórkowych gronkowców
Ponieważ naskórkowy gronkowiec jest wyjątkowo odporny na niekorzystne warunki, szybko się rozmnaża i jest trudny do wykrycia, często nawet w szpitalach. Niemożliwe jest stworzenie idealnie sterylnych warunków nawet w placówkach medycznych, więc naskórkowy gronkowiec dobrze funkcjonuje w szpitalach..
Często pacjenci zarażają się podczas procedur terapeutycznych i diagnostycznych: pobierania próbek krwi, operacji itp. Po dotarciu do otaczających tkanek gronkowiec rozpoczyna intensywną reprodukcję, przenikając do krwioobiegu. Wraz z przepływem krwi mikroorganizm wchodzi do różnych narządów, tworząc ogniska przewlekłego stanu zapalnego..
Ponadto przyczyną infekcji Staphylococcus może być zaburzenie odporności. Osłabiona odporność nie jest w stanie skutecznie tłumić staphylococcus, w wyniku czego są one aktywowane i dostają się do organizmu. Epidermalny Staphylococcus najczęściej wpływa na skórę i jelita..
Objawy naskórkowego gronkowca
Przy porażce naskórkowego gronkowca objawy mogą być łagodne lub wcale nie wyrażone (gdy choroba występuje w postaci utajonej):
Na poziomie lokalnym, skórnym, mikroorganizm przejawia się przez rozwój wrzątków, karbunkułów, trądziku;
Czasami ta bakteria rozmnaża się na pożywieniu. W tym przypadku możliwy jest rozwój zatrucia wszystkimi konkretnymi objawami;
U osób starszych i dzieci, Staphylococcus najczęściej atakuje błonę śluzową jelita grubego, powodując ostre zapalenie okrężnicy;
W przeważającej większości przypadków zakażenie gronkowcem nie jest zauważalne. Powstają ogniska wtórnego zapalenia. Obraz kliniczny charakteryzuje się ogólnymi objawami zatrucia. Nieznaczny wzrost temperatury ciała, ogólne złe samopoczucie, ból głowy, osłabienie itp .;
Ponadto dodaje się objawy dysfunkcyjnej zmiany narządu..
Tak więc określone objawy charakteryzują się triadą znaków:
Manifestacje ogólnego zatrucia;
Rozwój lokalnych zmian ogniskowych skóry;
Manifestacje różnych narządów i układów (nerka, wątroba, serce).
Metody diagnostyczne
Diagnoza obejmuje anamnezy i testy laboratoryjne..
Krew jest pobierana do wysiewu w PS (pożywka), ogólna analiza kału, analiza plwociny. Pewna ilość gronkowca w materiałach biologicznych jest dopuszczalna, jednak jeśli wskaźnik przekracza 104 jednostki na gram, mówimy o nadmiernej reprodukcji mikroorganizmów i podejrzeniu infekcji..
Leczenie naskórkowego gronkowca
Zabieg jest standardem w walce z dowolnym patogenem. Pacjentom zaleca się przyjmowanie leków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych. Prowadzona jest również specyficzna terapia, aby zapewnić normalne funkcjonowanie dotkniętych narządów. Ponadto kompleksy witaminowo-mineralne są przeznaczone do przywracania funkcji odporności..
W odniesieniu do antybiotykoterapii istnieje jeden ważny punkt. Staphylococcus w ogóle, a szczególnie naskórni gronkowce, są bardzo odporne na antybiotyki. Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest przeprowadzenie analizy wrażliwości patogenu na określony antybiotyk. Niekontrolowane przyjmowanie leków przeciwbakteryjnych ostatecznie doprowadzi do tego, że staphylococcus rozwinie odporność na większość środków przeciwbakteryjnych i pozostanie "obok siebie" przez długi czas..
Stąd naskórkowy gronkowiec, choć sklasyfikowany jako mikroorganizmy warunkowo patogenne, nie jest nieszkodliwy. Przeciwnie, bakteria jest wyjątkowo podstępna i "czeka" na odpowiedni moment. Staphylococcus epidermal jest wysoce adaptowalny i odporny na niekorzystne czynniki środowiskowe. Zakażenia spowodowane przez niego nie mają swojej specyfiki, dlatego są trudne do zdiagnozowania..
Leczenie chorób wywołanych przez ten patogen jest złożone i długotrwałe, a także wymaga dużej dokładności, ponieważ dzięki analfabetycznym działaniom lekarza prowadzącego lub samego pacjenta mikroorganizm może stać się praktycznie niepokonany..