Co to jest psychoza naczyniowa?
Definicja psychozy naczyniowej obejmuje psychozę, która opiera się na naczyniowych chorobach mózgu (miażdżyca, nadciśnienie, niedociśnienie, zakrzepica i inne). Psychozy te mają postać ostrą i podostrą, występującą przy obecności zespołu przejściowego i zaciemnionej świadomości, a także przewlekłych objawów psychozy afektywnej lub halucynacyjnej-paranoidalnej..
Zaburzenia typu umysłowego, w których powstawaniu występują patologie układu naczyniowego, powodują różnorodne objawy, co tłumaczy się różnymi chorobami.
O ile te psychozy się rozprzestrzeniły, nie można tego powiedzieć.
Odzwierciedlenie różnorodności klinicznej i możliwej różnicy w zaburzeniach psychicznych, biorąc pod uwagę ich pochodzenie, przedstawiono w następującej klasyfikacji zaburzeń psychicznych opartych na zaburzeniach naczyniowych: zespołach w początkowej, przypominającej nerwicę formie pseudo-neurostenicznej; różne typy otępienia naczyniowego; egzogenne, urojeniowe, afektywne, halucynogenne i inne typy zespołów.
Szczególna izolacja tego zespołu w początkowej postaci z genezą naczyń jest uzasadniona częstością jego występowania, a także faktem, że w większości przypadków obecność patologii naczyniowej jest tym zespołem, który może być jedynym objawem klinicznego obrazu choroby przez cały okres. W takich okolicznościach postęp choroby nie jest obserwowany, ale jest stabilizowany na tym konkretnym etapie manifestacji..
Treść artykułu:
- Objawy i objawy psychozy naczyniowej
- Diagnostyka różnicowa
- Leczenie psychozy naczyniowej
Objawy i objawy psychozy naczyniowej
Naczyniowe psychozy w ich początkowych manifestacjach są rejestrowane jako zespół w postaci pseudo-neurastenicznej. Przez to rozumie się nie-psychotyczny typ objawów z pewnymi włączeniami patologii natury organicznej. Na tym tle objawy typu psychopatologicznego są ściśle splecione z łagodnymi stygmatami typu neurologicznego. Pacjent skarży się na obecność hałasu lub dzwonienie w uszach, których wystąpienie następuje nagle i równie szybko zanika. Ból głowy w okolicy potylicznej przypomina kompresję i występuje rano..
Charakterystycznym objawem jest drętwienie policzków, podbródka, nosa i drganie mięśni twarzy. Psychoza zachodzi na tle zaburzonego modelu snu, którego czas trwania spada do 3 godzin bez możliwości ponownego zasypiania i jest powierzchowny. Pacjent staje się wrażliwy na wszelkie czynniki drażniące i może odczuwać epizodyczne zawroty głowy, utratę równowagi podczas chodzenia. Doświadcza niestabilności emocjonalnej, zapomnienia, nadmiernej płaczliwości, niestabilności uwagi, zmęczenia.
Pacjent jest świadomy swojego bólu i negatywnych zmian. Wyrażają się w powolnych reakcjach motorycznych i mowie, tendencji do rozsądnego budowania, trudności w zapamiętywaniu nowych zdarzeń i informacji, naruszeniu dokładnego datowania tego, co się dzieje. Brak stabilności emocjonalnej i nietrzymania uczucia (kapryśność, płaczliwość, niepokój o zdrowie, krewni) są stale obecne. Możliwy rozwój hipochondrii.
Stany reaktywne i zaburzenia typu nerwicowego mają możliwość rozwoju w przypadku przejściowych zaburzeń somatycznych. Jednocześnie stale występują reakcje typu depresyjnego, objawy hipochondrii, lęk przed bliską śmiercią, bezradność i uzależnienie. Takie objawy początkowego stadium patologii naczyniowych pozwalają na manifestację zmian osobowości z przejawami typu psychopatycznego, pewną sztywność w sferze psychiki. Obserwowane jest posłuszeństwo psychopatii do czynnika wieku..
Diagnostyka różnicowa
Początkowy okres procesu patologii naczyń ma objawy przypominające choroby neurasteniczne i neuropatyczne. Podczas diagnozowania lekarz polega na somatyce sigma tętnic lub objawach nadciśnienia (identyfikuje zmiany w dnie oka, określa rozproszone mikrosymptomaty typu neurologicznego).
Największą trudnością jest delimitacja demencji starczej z demencji gatunków naczyniowych. W tym przykładzie wykonania cechą wyróżniającą jest migotanie symptomatycznych oznak procesów naczyniowych z okresami powrotu do zdrowia, na przemian z drastycznymi zmianami funkcji psyche, a otępienie starcze stale postępuje bez widocznych okresów stabilizacji. Ponadto, zaburzenia naczyniowe mają ostry przebieg w momencie wystąpienia choroby z obecnością nocnej utraty przytomności.
Leczenie psychozy naczyniowej
Podstawą środków terapeutycznych w leczeniu psychozy naczyniowej jest wyeliminowanie podstawowej choroby somatycznej. Lekarz przepisuje leki psychotropowe, w zależności od częstości występowania niektórych zaburzeń psychicznych. Na początku leczenia stosują środki uspokajające uspokajające (atarax, orehotel i inne)..
W małych dawkach możliwe jest przepisanie neuroleptyków (rispolept, propazyna, haloperidol). Zaburzenia lękowo-depresyjne wymagają stosowania atypowych leków przeciwdepresyjnych, aby zapobiec dezorientacji amitryptyliny.
Podczas leczenia starają się zachować aktywność życiową pacjenta tak bardzo, jak to możliwe..