Wenerologia

Zakażenie HIV pierwsze oznaki, diagnoza, leczenie i zapobieganie

Zakażenie HIV (zakażenie wywołane przez ludzki wirus niedoboru odporności) jest globalnym problemem globalnego zdrowia publicznego, którego skutki powodują, że każdego roku umiera około miliona osób. Na przykład w 2014 roku 1,2 miliona ludzi zmarło z przyczyn związanych z HIV. Liczba osób zarażonych wirusem HIV wynosi dziesiątki milionów. W Rosji od końca stycznia 2016 r. Liczba osób zarażonych wirusem HIV osiągnęła 1 milion..

Zalecamy przeczytanie:  - Kim są dysydenci HIV, mity i prawda o HIV / AIDS - AIDS: objawy, leczenie, rokowanie

Ludzki wirus niedoboru odporności

W swoim rdzeniu zakażenie HIV jest powoli postępującą chorobą wirusową atakującą układ odpornościowy, której skrajnym etapem rozwoju jest AIDS (zespół nabytego niedoboru odporności). Pacjenci nie umierają z powodu zakażenia wirusem HIV, ale tłumienie odporności, które zachodzi pod wpływem wirusa, prowadzi do tego, że dana osoba nie jest chroniona przed rakiem i ciężkimi chorobami zakaźnymi, nie jest niebezpieczna dla osób z normalną odpornością.

Pod tym względem zakażenie wirusem HIV jest niezwykle ważne, aby odpowiednio wcześnie zidentyfikować i rozpocząć leczenie, umożliwiając zarażonej osobie aktywne i produktywne od dziesięcioleci..

Przyczyną zakażenia wirusem HIV jest specjalny retrowirus - ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), który został otwarty w 1983 roku. Jest dość niestabilny w stosunku do czynników fizycznych i chemicznych, w porównaniu na przykład z wirusami zapalenia wątroby. Zarówno enzymy śliny, jak i sok żołądkowy są szkodliwe dla wirusa HIV. Na zewnątrz ciała szybko umiera - warto tylko wysuszyć krew, nasienie i inne płyny ludzkiego ciała. Temperatury powyżej 56 stopni zabijają wirusa natychmiast. Wszystkie te czynniki mają wpływ na charakterystykę transmisji HIV..

Struktura ludzkiego wirusa upośledzenia odporności

HIV jest szczególnie podatny na wpływ na komórki układu odpornościowego, które mają specyficzne receptory CD4 na swojej powierzchni. Te komórki obejmują limfocyty T pomocnicze, monocyty, makrofagi, komórki dendrytyczne i inne. Mechanizmy, dzięki którym wirus HIV wpływa na układ odpornościowy, są dość skomplikowane, ale końcowym wynikiem jest znaczny spadek liczby limfocytów CD4 + i zahamowanie odporności..

Niektórzy ludzie nie są naturalnie podatni na HIV. Ich komórki odpornościowe zawierają nie normalne, ale częściowo zmodyfikowane białka (CCR5) na membranie, dlatego oddziaływanie komórek z wirusem po prostu nie może wystąpić. Ponadto wśród osób zarażonych wirusem HIV około 1-5% to osoby nieprogujące. Nie rozwijają infekcji HIV, limfocyty nie umierają, a AIDS się nie rozwija. Zjawisko to jest przykładem bezobjawowego przewozu, który występuje w innych chorobach zakaźnych.

Jak przebiega infekcja HIV?

HIV w stężeniu wystarczającym do zakażenia innej osoby występuje tylko w pewnych płynach ustrojowych: we krwi, przed wytryskiem, nasieniu, wydzielinach pochwowych, mleku, limfie. Kiedy te media wejdą w kontakt z uszkodzoną skórą i błonami śluzowymi lub gdy przenikają bezpośrednio do krwioobiegu zdrowej osoby, pojawia się infekcja. Śliny, łzy i inne płyny biologiczne nie są niebezpieczne pod względem przenoszenia, pod warunkiem, że nie zawierają krwi..

Nienaruszona skóra jest niezawodną barierą dla HIV, ale błony śluzowe są bardziej podatne, ponieważ mają komórki dendrytyczne. Mają receptory CD4 na swojej powierzchni i mogą działać jako nośniki niebezpiecznej infekcji w układzie limfatycznym. Co więcej, nawet minimalne uszkodzenie błony śluzowej, która nie zawsze jest widoczna gołym okiem, jest już dużym ryzykiem zakażenia. Dlatego w przypadku infekcji narządów płciowych, które prowokują rozwój procesów zapalnych, erozji, wrzodów na błonie śluzowej narządów płciowych, przenikanie wirusa HIV do wewnętrznego środowiska organizmu jest znacznie uproszczone..

Sposoby przenoszenia wirusa HIV

Wychodząc z tego wszystkiego, można argumentować, że zakażenie wirusem HIV jest najprawdopodobniej możliwe w następujących przypadkach:

  • Podczas korzystania z zainfekowanych igieł. Ten tryb transmisji jest szczególnie istotny w przypadku osób zażywających narkotyki w celu wstrzyknięcia..
  • Podczas transfuzji niewystarczająco przetestowanej krwi dawcy lub jego składników.
  • Przy niezabezpieczonym stosunku seksualnym (jeśli oceniasz poziom zagrożenia, najpierw na pierwszym miejscu jest anal, następnie seks waginalny i oralny). Ryzyko zakażenia jest zawsze większe u partnera przyjmującego oraz w przypadku współistniejących infekcji narządów płciowych.
  • Podczas ciąży i porodu od chorej matki do dziecka.
  • Karmienie piersią (noworodki nie zawierają enzymów zabijających HIV w ślinie i soku żołądkowym).

Warto również zauważyć, że HIV nie jest przenoszone przez:

  • wspólne naczynia, pościel itp .;
  • ukąszenia owadów;
  • uściski dłoni (jeśli nie ma otwartych ran na rękach);
  • uściski;
  • powietrze;
  • żywność;
  • woda (na przykład w basenie);
  • pocałunki (ponownie, pod warunkiem, że oboje partnerzy nie mają żadnych uszkodzeń warg lub ust).

Grupy ryzyka

Niektóre osoby mają szczególnie wysokie ryzyko zakażenia wirusem HIV, dlatego powinny być regularnie badane pod kątem tej infekcji.. Te grupy ryzyka obejmują:

  • Wstrzykiwanie osób zażywających narkotyki i ich partnerów seksualnych.
  • Osoby uprawiające seks bez zabezpieczenia (zarówno w parach homoseksualnych, jak i heteroseksualnych) i częste zmiany towarzyszy.
  • Pracownicy służby zdrowia, którzy z racji swojej działalności zawodowej mogą mieć bezpośredni kontakt z krwią lub błonami śluzowymi z biologicznymi mediami osoby zakażonej..
  • Osoby, które otrzymały transfuzję krwi lub jej składniki.
  • Dzieci urodzone przez matki zakażone wirusem HIV.

Obraz kliniczny

Zakażenie HIV ma następujące etapy rozwojowe:

  • Okres inkubacji, który trwa od kilku dni do 2-3 tygodni.
  • Ostra faza. Zwykle trwa 10-14 dni i najczęściej występuje w postaci "grypopodobnych" lub "podobnych do mononukleozy". Pacjenci, aby zakłócić stan podgorączkowy, wzrost i tkliwość węzłów chłonnych, ból w stawach i mięśniach, wysypka na ciele, wrzody na błonie śluzowej jamy ustnej, ból gardła i ogólne osłabienie. Mogą również wystąpić nudności i biegunka. Rozwój wszystkich tych objawów jest związany z bardzo aktywną reprodukcją wirionów w tkance limfoidalnej, dużym obciążeniem wirusowym (stężenie wirusów we krwi) i ostrym spadkiem liczby limfocytów CD4 +. W fazie ostrej pacjent jest uważany za najbardziej zaraźliwą. Warto również zauważyć, że faza ta może być bezobjawowa..
  • Okres ukryty. Na tym etapie choroby prawie wszystkie objawy opisane powyżej zanikają, a system immunologiczny pacjenta "ożywa" - liczba limfocytów wzrasta i przez pewien czas organizm utrzymuje je na poziomie zapewniającym odpowiednią ochronę immunologiczną. Ten okres trwa 5-10 lat, jeśli pacjent otrzymuje leczenie przeciwretrowirusowe przez dziesięciolecia. Jedynym objawem, który w okresie ukrytym może wskazywać, że coś patologicznego występuje w ciele, jest wzrost węzłów chłonnych..
  • Pre-pomoce. Ten etap rozpoczyna się, gdy poziom limfocytów CD4 + spada krytycznie i zbliża się do liczby 200 komórek w 1 μl krwi. W wyniku tej depresji układu odpornościowego (jej składnika komórkowego) pojawia się pacjent: nawracająca opryszczka i kandydoza jamy ustnej, genitaliów, półpaśca, owłosiona leukoplakia języka (białawe wystające fałdy i płytki na bocznych powierzchniach języka). Ogólnie rzecz biorąc, każda choroba zakaźna (na przykład gruźlica, salmonelloza, zapalenie płuc) jest cięższa niż w ogólnej masie ludzi. Ponadto ten etap zakażenia HIV charakteryzuje się stopniowym zmniejszaniem masy ciała pacjenta..
  • Pomoce. Jest to końcowy etap choroby, który bez leczenia kończy się śmiercią osoby w ciągu 1-3 lat. Infekcje oportunistyczne (te, które nie rozwijają się u osób z prawidłową odpornością), ciężkie choroby niezakaźne i nowotwory są przyczyną niefortunnych skutków infekcji HIV..

Następujące czynniki mogą przyspieszyć postęp infekcji HIV:

  • Zaawansowany wiek.
  • Obecność innych chorób wirusowych (np. Zapalenie wątroby).
  • Złe odżywianie.
  • Niezadowalające warunki życia.
  • Stres.
  • Złe nawyki.
  • Cechy genetyczne.

Oznaki zakażenia wirusem HIV

Ocena istniejących objawów choroby i diagnozowania jest obowiązkiem lekarzy, ale każdy rozsądny człowiek powinien to wiedzieć objawy, które mogą wskazywać na zakażenie HIV:

  • Nieuzasadniona długotrwała gorączka.
  • Obrzęk węzłów chłonnych.
  • Ostra nieuzasadniona utrata wagi.
  • Długotrwała biegunka niejasnej etiologii.
  • Skłonność do chroniczności i ciągły nawrót bakteryjnych i wirusowych chorób zakaźnych.
  • Pojawienie się chorób wywołanych przez oportunistyczne bakterie, grzyby, pierwotniaki (wskazuje to na stan niedoboru odporności).

Diagnostyka HIV

Zalecamy przeczytanie: Diagnoza HIV: kiedy i jakie testy przejść

Kto potrzebuje testu na HIV:

  • Ludzie, u których występują objawy, które mają pewne prawdopodobieństwo wskazania zakażenia HIV (zostały omówione powyżej).
  • Osoby zagrożone.
  • Każdy, kto może być zarażony (na przykład po odbyciu niezabezpieczonego obcowania z nieznajomym, po przypadkowym wstrzyknięciu za pomocą strzykawki itp.).
  • Kobiety w ciąży.
  • Dawcy krwi.

Dlaczego musisz znać swój status HIV:

  • W przypadku pozytywnego wyniku w czasie, aby rozpocząć leczenie i zapobiec rozwojowi AIDS.
  • Zapobieganie zakażeniu innych osób w przypadku potwierdzenia zakażenia HIV.

Testy na obecność wirusa HIV są przeprowadzane bezpłatnie, z własnej inicjatywy (z wyjątkiem niektórych kategorii obywateli, do których są sklasyfikowane w Federacji Rosyjskiej) i anonimowo w razie potrzeby. Warto jednak zauważyć, że anonimowy wynik nie jest prawnie wiążący. Na przykład nie można go dołączyć do karty wymiany ciężarnej ani przekazać instytucjom służby migracyjnej..

Możesz zostać przebadany na obecność wirusa HIV w specjalistycznych ośrodkach w celu zapobiegania i kontroli AIDS, a także w klinikach miejskich..

Istnieją dwa rodzaje testów na HIV:

  • Pośredni, umożliwiający wykrycie przeciwciał we krwi za pomocą testu ELISA (testy przesiewowe i testy potwierdzające).
  • Direct - wykrywanie samego wirusa, jego antygenów i RNA (miano wirusa).

Testy przesiewowe na obecność wirusa HIV są szybkimi, dostępnymi i dość informatywnymi badaniami, które są wykorzystywane do masowej selekcji ludzi. Jeśli test przesiewowy jest pozytywny, powtarza się, aby wyeliminować błąd. Wielokrotny pozytywny wynik wymaga potwierdzenia bardziej dokładnego, ale także kosztownej analizy - immunoblottingu.

Ponadto w przypadku zakażenia wirusem HIV istnieje coś takiego jak okres "okna" - jest to czas, w którym po zakażeniu nie wykryto żadnych przeciwciał przeciwko HIV we krwi pacjenta. Czas trwania tego okresu zależy w dużej mierze od statusu immunologicznego osoby, to znaczy dokładnej liczby nie można nazwać. Uważa się jednak, że nowoczesne systemy testowe ELISA mogą wykrywać przeciwciała w ciągu 3-5 tygodni po zakażeniu u większości ludzi. Ale nadal, aby się nie pomylić, zaleca się przejść jeszcze przez 2 kolejne, po pierwszym negatywnym badaniu z przerwą 3 miesięcy. W rzadkich przypadkach, gdy dana osoba ma problemy z układem odpornościowym, okres "okna" może przeciągnąć się nawet o rok..

W odniesieniu do bezpośrednich testów wykrywających HIV, najczęstszą praktyką w praktyce jest wykrywanie RNA wirusa za pomocą metody reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Badanie to może wykazać, że dana osoba jest zarażona wirusem HIV, nawet jeśli ma okres okna. Ale lekarz nie może zdiagnozować zakażenia HIV tylko przez ten wynik bez potwierdzenia przez inne testy, z wyjątkiem przypadków, w których ocena odpowiedzi immunologicznej pacjenta może być nieprawidłowa. Na przykład dzieci urodzone przez matki zakażone wirusem HIV. Przeciwciała matczyne są przekazywane noworodkom, które można znaleźć u dziecka w wieku do 18 miesięcy. Ponadto, badanie metodą PCR (określanie obciążenia wirusem) jest stosowane podczas leczenia pacjenta w celu określenia skuteczności otrzymanej terapii..

Leczenie

Zalecamy przeczytanie: HIV Cure: obiecujące brytyjskie wiadomości

Nie ma leku do całkowitego usunięcia wirusa HIV z organizmu człowieka, dlatego ta choroba jest uznawana za nieuleczalną. Jednak stosowanie wysoce aktywnej terapii przeciwretrowirusowej (HAART) może znacznie spowolnić postęp infekcji.. Ponadto, w związku z terapią przeciwretrowirusową, pacjent staje się mniej zakaźny (jest to jeden z aspektów zapobiegania zakażeniu HIV).

HAART zapewnia pacjentowi trzy lub cztery leki przeciwwirusowe (działające na różnych etapach rozwoju wirusa) przez całe życie. Bardzo ważne jest, aby w tym samym czasie pacjent przestrzegał dawkowania i regularności leków. Nieprzestrzeganie zaleceń prowadzi do tego, że wirus wytwarza lekooporność i konieczne jest przejście na inne, często droższe schematy leczenia..

Leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV obejmują:

  • Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (Zydowudine, Lamivudin, Tenofovir, Abakovir itp.).
  • Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy (newirapina, etrawiryna, efawirenz itp.).
  • Inhibitory proteazy (amprenawir, atazanawir, nelfinawir, rytonawir itp.).
  • Inhibitory integrazy (Dolutegrawir, Raltegrawir).
  • Inhibitory receptorów (marawirok).
  • Inhibitory fuzji (enfuwirtyd).

Należy zauważyć, że HAART nie jest podawany wszystkim zakażonym wirusem HIV. Dobór pacjentów odbywa się według trzech głównych kryteriów: obecności objawów niedoboru odpornościowego, stężenia limfocytów CD4 + i obciążenia wirusem. Jednak we wrześniu 2015 r. WHO wydała nowe wytyczne, do których wszystkie osoby z HIV kwalifikują się do leczenia lekami przeciwretrowirusowymi, a także tymi, które są obarczone wysokim ryzykiem zakażenia (takie zapobiegawcze leczenie nazywa się profilaktyką przedekspozycyjną). Środki te, według szacunków Światowej Organizacji Zdrowia, powinny uratować dziesiątki milionów istnień ludzkich i dziesiątki milionów ludzi w najbliższej przyszłości przed zakażeniem niebezpieczną chorobą. Zalecenia WHO można przeczytać tutaj..

Prognoza

Zalecamy przeczytanie:  Algorytm zapobiegania i działania wirusa HIV o wysokim ryzyku infekcji

Bez leczenia zakażenie wirusem HIV kończy się po śmierci pacjenta średnio po 9-11 latach. W przypadku HAART, przestrzegania przez pacjenta wszystkich zaleceń lekarza dotyczących stylu życia, złych nawyków, odżywiania i regularnego monitorowania stanu zdrowia, większość osób z HIV może żyć do późnej starości.

Zapobieganie HIV / AIDS

Zgodnie z zaleceniami WHO profilaktyka HIV powinna obejmować następujące obszary:

  • Używanie prezerwatyw.
  • Regularne badania na obecność wirusa HIV w grupach ryzyka.
  • Medyczne obrzezanie ciała mężczyzn.
  • Terapia antyretrowirusowa do celów profilaktycznych. Obejmuje to profilaktykę przedekspozycyjną dla partnerów HIV-ujemnych osób z HIV i profilaktykę poekspozycyjną po możliwym zakażeniu..
  • Redukcja szkód dla osób uzależnionych od narkotyków (programy powinny być wykonywane w celu wymiany zużytych strzykawek, terapii substytucyjnej opioidów, testów na HIV itp.).
  • Wyeliminuj transmisję wirusa z matki na dziecko. Aby to zrobić, wszystkie kobiety zakażone wirusem HIV i ich noworodki muszą otrzymać terapię antyretrowirusową. W takich sytuacjach nie zaleca się karmienia piersią..

Ponadto, środki zapobiegawcze obejmują obowiązkowe testowanie oddanej krwi, przestrzeganie odpowiedniego leczenia w placówkach medycznych, pracę edukacyjną wśród ludności..

Jeśli mówimy o zapobieganiu zakażeniu wirusem HIV dla konkretnej osoby, wówczas zasady życia dla niego powinny być następujące: odrzucenie przypadkowego seksu, chronionego seksu i negatywnego stosunku do narkotyków.

Olga Zubkova, komentator medyczny, epidemiolog