Leczenie brodawek narządów płciowych u kobiet

Według statystyk około 75% młodych aktywnych seksualnie kobiet na całym świecie jest zarażonych HPV (ludzkim wirusem brodawczaka). Spośród nich około 15% ma objawy zakażenia. Jednym z objawów zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego u kobiet jest pojawienie się brodawek narządów płciowych, co może przynieść wiele niedogodności. Jak radzić sobie z brodawkami i jakie istnieją metody leczenia?

Jakie są brodawki narządów płciowych??

Wirus brodawczaka ludzkiego może być zarażony na kilka sposobów: seksualny, kontaktowo-domowy (przy użyciu cudzych ręczników, bielizny pościelowej), a także pionowy (gdy przechodzi płód podczas porodu przez układ płciowy zakażonej matki).

Brodawki narządów płciowych to narośle nabłonkowe, które często wyglądają jak kalafior. Są zlokalizowane na wargach sromowych, w przeddzień pochwy, wokół odbytu, w którym to przypadku kobiety mogą je same odkryć. Ponadto kłykciny są w stanie zlokalizować w pochwie, szyjce macicy, kanale szyjki macicy, ich wygląd często nie daje kobiecie żadnego dyskomfortu i jest wykrywany tylko podczas badania ginekologicznego.

Zalecamy przeczytanie: Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV): charakterystyka, rodzaje i objawy Rodzaje wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) i metody ich diagnozy Szczepionka przeciwko HPV

Metody leczenia brodawek narządów płciowych

Nie istnieją czynniki etiotropowe przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego. Oznacza to, że pomimo przeprowadzonego leczenia, nie jest możliwe całkowite zabicie wirusa, więc nawet po usunięciu brodawek, po pewnym czasie są one w stanie ponownie się pojawić. Ogólnie rzecz biorąc, leczenie brodawek narządów płciowych ma charakter objawowy i polega na usunięciu istniejących brodawek w taki czy inny sposób..

Metody leczenia brodawek narządów płciowych:

1. Chirurgiczne usuwanie;
2. Kriodestrukcja;
3. Diathermocoagulation;
4. Laseroterapia;
5. Terapia falami radiowymi;
6. Usuwanie chemikaliów;
7. Leczenie skojarzone.

Warto zauważyć, że chirurgiczne usuwanie brodawek jest obecnie rzadko stosowane, co daje prostsze współczesne metody leczenia..

Kriodestrukcja

Jest to najczęstsza metoda leczenia. Obszary błony śluzowej (skóry) dotknięte brodawkami są traktowane ciekłym azotem. Substancja działa zamrażająco na tkankę, co prowadzi do śmierci tkanki po rozmrożeniu. Zgodnie z wynikami, kłykcina znika, a na jej miejscu tworzy się strup. Po usunięciu parcha, blizny zwykle nie pozostają..

Metodę stosuje się do leczenia zarówno brodawek pojedynczych, jak i wielokrotnych. Jeśli istnieje wiele formacji do ich usunięcia, może być wymaganych kilka takich procedur. Ta metoda ma swoje zalety: jest procedurą o niskiej bolesności, wykonywana jest bez znieczulenia, jest to niedroga procedura..

Diathermocoagulation

Jest to bardziej agresywne leczenie. Jednak ta metoda jest nadal bardzo powszechna w krajach postsowieckich, ponieważ wiele klinik rządowych i klinik przedporodowych nie jest po prostu wyposażonych w bardziej nowoczesny sprzęt (aparat radiowy, laser). Istotą tej metody jest oddziaływanie na uszkodzone obszary błony śluzowej o wysokiej temperaturze, co prowadzi do kauteryzacji brodawek i ich dalszego odpadania. Na ich miejscu często pozostają blizny. Z reguły stosuje się diathermocoagulation, jeśli kłykciny są rzadkie. Metoda jest bolesna, więc należy ją wykonać w znieczuleniu..

 Laseroterapia

Nowoczesna metoda terapeutyczna, której istotą jest ekspozycja promieniowania laserowego na kłykciny. Może być stosowany laser neodenovy lub CO. Pierwszy ma wyraźny efekt hemostatyczny, a drugi mniej wpływa na otaczające tkanki. Procedura wymaga uśmierzenia bólu, lokalnego lub lokalnego..

Laseroterapia jest wskazana w przypadku wielu brodawek. Pomimo swojej skuteczności i niezaprzeczalnych zalet, metoda ta jest rzadko stosowana w warunkach ambulatoryjnych ze względu na brak niezbędnego kosztownego sprzętu i potrzebę specjalnego przeszkolenia personelu. Jednak sposób ma także wady. Tak więc po laseroterapii mogą wystąpić powikłania w postaci bliznowacenia tkanek, owrzodzeń, krwawień..

Terapia falami radiowymi

Istota tej metody polega na niszczeniu tkanki poprzez ekspozycję na fale elektromagnetyczne. W szczególności popularny aparat Surgitron opiera się na zasadach terapii falami radiowymi. W aparacie jest połączony tryb składający się z elektrokoagulacji i noża radiowego. Zaletą tego podejścia jest to, że przy jego użyciu możliwe jest osiągnięcie skutecznego zniszczenia tkanki, podczas koagulacji małych naczyń i tym samym zapobiegania krwawieniu. Procedura jest przeprowadzana po uprzednim znieczuleniu. Spośród możliwych skutków ubocznych warto zwrócić uwagę na ból po manipulacji, a także na blizny w tkankach..

Zabiegi chemiczne

Zabiegi chemiczne obejmują usuwanie brodawek za pomocą narkotyków. Do najpopularniejszych leków należą podofylina, solcoderm, kwas trichlorooctowy i azotowy..

Głównym składnikiem leku podofiliny jest żywica otrzymana z roślin P.patum i P. omodi. W leczeniu kłykcin stosuje się 10-25% roztwór podofyliny, w etanolu lub nalewki benzoiny. Jego stosowanie prowadzi do martwicy i zniszczenia brodawek..

Jest bardzo prosty w użyciu podofillin w warunkach ambulatoryjnych, a nawet domowych, co jest niezaprzeczalną zaletą tej metody leczenia. Pierwsza procedura jest wykonywana przez lekarza, a pacjent uczy się podstaw manipulacji..

Lek należy stosować lokalnie ściśle na brodawki, starając się nie spaść na zdrową tkankę. Podofillin za pomocą specjalnego aplikatora nakłada się w objętości nie większej niż 0,5 ml w jednej procedurze, raz lub dwa razy w tygodniu. Czas trwania tego leczenia nie przekracza pięciu tygodni. Pacjent powinien upewnić się, że po czterech do sześciu godzin na leczonych obszarach tkanki nie dostanie się płyn. Komplikacje obejmują rozwój śluzu zapalenia skóry, pojawienie się owrzodzeń i układowych zmian w postaci nudności, wymiotów, bólu głowy, biegunki. Podofillin nie jest stosowany podczas ciąży i laktacji.

Solcoderm, który jest również stosowany w leczeniu kłykcin, jest kompleksem kwasów (azotowego, octowego, mlekowego, szczawiowego), a także azotanu miedzi. Dostępny w postaci roztworu w ampułkach 0,2 ml. Lek nakłada się na kłykcin za pomocą aplikatora, po czym ważne jest, aby poczekać, aż produkt całkowicie wyschnie. Stosowaniu leku może towarzyszyć miejscowe pieczenie skóry (błony śluzowe), istnieje możliwość bliznowacenia tkanki po zabiegu..

Ponadto TCA (kwas trichlorooctowy) i kwas azotowy mogą być stosowane w walce z brodawkami. TCA stosuje się w stężeniu 80-90% i prowadzi do martwicy układu krzepnięcia leczonej tkanki. Kwas azotowy działa podobnie. Zaletą tej metody leczenia jest łatwość użycia i niski koszt. Kauteryzacja za pomocą tych leków odbywa się raz w tygodniu przez miesiąc. Metoda ta jest dość skuteczna, jednak mogą wystąpić powikłania, takie jak nasiąkanie i owrzodzenie..

Uwaga: Leczenie kłykcin narządów płciowych za pomocą leków powinno być wykonywane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza. Stosowanie tych leków ma swoje właściwości, a także wiele przeciwwskazań.

Terapia skojarzona

Jest to zastosowanie immunoterapii w połączeniu z kriodestrucją, laseroterapią lub elektrokoagulacją. Takie podejście pozwala osiągnąć wysoką wydajność i zmniejszyć prawdopodobieństwo powtórzenia się w przyszłości.

W ten sposób udowodniono, że wspólne stosowanie preparatów odpornościowych z kriodestrukcją. Na kłykciny wpływa temperatura -160-180 stopni, która czeka 40-120 sekund. Manipulacja powtarza się dwa razy. Dotknięty obszar błony śluzowej (skóry) jest traktowany emulsją zawierającą interferon, aby stymulować odporność tkanki miejscowej. Aby pobudzić ogólną odporność, tabletki Kemantan przypisuje się pacjentowi, 0,2 mg trzy razy dziennie przez dziesięć dni..

Podsumowanie: Każda z powyższych metod ma swoje zalety i wady. Powiedzieć, że niektóre metody są złe, a niektóre dobre nie są racjonalne. Wybór metody leczenia opiera się przede wszystkim na obrazie klinicznym choroby i uwzględnia charakterystykę pacjenta.

Valery Grigorov, recenzent medyczny