Zastosowanie metody ultradźwiękowej we wczesnym okresie pooperacyjnym opiera się na działaniu przeciwzapalnym, resorbowalnym i przeciwbólowym. Wibracje ultradźwiękowe przyczyniają się do normalizacji krążenia krwi i limfy, poprawiają metabolizm komórkowy, przywracają lokalny opór i odporność tkanek, zwiększają elastyczność tkanki łącznej, a także usprawniają jej strukturę, zapobiegając tworzeniu tkanki gruboziarnistej, mają efekt defibrylacji.
Mikrowibracja o wysokiej częstotliwości ma destrukcyjny wpływ na komórki bakteryjne, a aktywacja aktywności enzymatycznej prowadzi do oczyszczenia ogniska zapalnego z patogennej mikroflory, zmniejszając kompresję zakończeń nerwowych.
Dzięki temu ultradźwięki są bardzo skuteczną metodą rehabilitacji po operacji plastycznej na twarzy i ciele. Przeprowadza się go także z celami profilaktycznymi w leczeniu blizn przerosłych i bliznowacenia, nacieków i przepływu krwi oraz zaburzeń pigmentacji. Terapia ultradźwiękowa jest również przeprowadzana przez co najmniej 7-8 dni po operacji. Intensywność dobierana jest indywidualnie, w oparciu o subiektywne odczucia pacjenta. Terapia ultradźwiękowa jest niezbędna do korekcji blizn, efekt defibroziruyuschee uzyskuje się przy ekspozycji o wysokiej intensywności aż do odczucia ciepła. Czas ekspozycji wynosi 3-5 minut na strefę. Całkowity czas trwania procedury wynosi 10-20 minut. Zastosowano również ultrafonoforezę leczniczą, która nasila działanie ultradźwięków. We wczesnym okresie pooperacyjnym pokazano fonoforezę z enzymami (lidaza, lopgidaza, hialuronidaza, fermoncol). Procedury z użyciem preparatów kortykosteroidów są bardzo skuteczne. Maksymalne wyniki osiąga się w zapobieganiu patologicznym bliznowaceniu ("Kontraktubex" i "Mederma").