Przewlekłe zapalenie siatkówki w większości przypadków jest wynikiem niewystarczająco leczonego ostrego zapalenia jelit. Ponieważ etmoidalny labirynt zajmuje "centralną" pozycję wśród wszystkich zatok przynosowych, eto idioza z wysokim prawdopodobieństwem może rozwinąć się jako choroba wtórna na tle zapalenia innych zatok nosowych. Czynniki takie jak odkształcenia przegrody nosa, obecność wegetacji adenoidalnych, osłabienie odporności organizmu itp. Mogą przyczynić się do przejścia ostrego zapalenia błony śluzowej jelita etmoidalnego do przewlekłego. Leczenie przewlekłego zapalenia odbytnicy jest o wiele bardziej złożonym procesem, który ma swoją własną charakterystykę, która mówi .
Patologiczne cechy przebiegu przewlekłego zapalenia jelit
Przed omówieniem leczenia przewlekłego zapalenia jelit konieczne jest zrozumienie patologicznych cech jego przebiegu. W większości przypadków istnieją takie formy tej choroby jak nieżytowe - surowicze, ropne i hiperplastyczne. Charakterystyczną cechą tych postaci przewlekłego zapalenia odbytnicy jest polipowatość metaplazji błony śluzowej w obszarze środkowego kanału nosowego, rozwijająca się w wyniku długotrwałego podrażnienia przy patologicznym wydzielaniu. W większości przypadków występuje wiele polipów o różnych rozmiarach, które wypełniają kanały nosowe. W związku z tym mechanizmy ostrego i przewlekłego zapalenia odbytnicy są znacząco różne, co determinuje charakterystykę leczenia przewlekłego zapalenia jelit.
Metody leczenia zachowawczego przewlekłego zapalenia jelit
Zachowawcze leczenie przewlekłego zapalenia jelit może być wystarczające do wyleczenia pacjenta tylko w przypadku nieskomplikowanego przebiegu choroby. Przede wszystkim pacjentowi przepisuje się terapię antybakteryjną z użyciem leków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania. Aby zmniejszyć obrzęk błony śluzowej i przywrócić wypływ z zatok przynosowych, zaleca się stosowanie preparatów zwężających naczynia w postaci różnych aerozoli lub kropli. Wysoce skuteczne są połączone leki zawierające leki przeciwbólowe, przeciwbakteryjne i zwężające naczynia krwionośne. Jako dodatkową terapię stosuje się procedury fizjoterapeutyczne: UHF, elektroforeza endonasaliczna itp..
Etapy chirurgicznego leczenia przewlekłego zapalenia jelit
Przy braku prawidłowego działania konserwatywnych metod leczenia, a także w przypadku powikłań zaleca się chirurgiczne leczenie przewlekłego zapalenia jelit. Wewnątrznaczyniowe otwieranie komórek błędnika sitowego z polipotomią wykonuje się w znieczuleniu miejscowym w kilku etapach:
- Na pierwszym etapie, za pomocą specjalnej pętli lub zdeformowanych kleszczyków nosowych, polipy są usuwane, tworząc w ten sposób dostęp do labiryntu etoosmicznego.
- Poprzez zerwanie środkowego małżowiny lub usunięcie jej hiperplastycznego przedniego końca, środkowy kanał nosowy jest poszerzony..
- Przednie i środkowe komórki labiryntu eterycznego częściowo otwierają się od przodu za pomocą conchotomu, nosa lub instrumentu Hartmanna..
- Jeśli dotknie to również tylne komórki błędnika sitowego, przez penetrację podstawowej płytki małżowiny środkowej cały ethmoidalny labirynt zostanie otwarty do zatoki klinowej, tworząc warunki wystarczającego drenażu dróg nosowych..
Ważne cechy leczenia przewlekłego zapalenia jelit
Aby zmaksymalizować skuteczność leczenia i osiągnąć całkowite wyleczenie pacjenta, należy wziąć pod uwagę następujące cechy leczenia przewlekłego zapalenia jelit:
- częściowe rozcięcie dotkniętych komórek labiryntu eteroidalnego, ponieważ często wystarcza do uzyskania normalnego sanacji zatoki na tle leczenia zachowawczego;
- Zaleca się przeprowadzanie operacji pod kontrolą układów optycznych, ponieważ endoskopowa chirurgia endoskopowa umożliwia pełną rehabilitację patologicznego ogniska pod kontrolą wzroku;
- Aby zapobiec nawrotom po polipotomii, co jest dość powszechne, zaleca się, aby pacjenci otrzymywali glikokortykosteroidy pooperacyjne przez 3-5 miesięcy, a także immunomodulatory;
- Trzeba bardzo uważać na proces penetracji instrumentu przez płytkę sitową kości sitowej do jamy czaszki, ponieważ może to prowadzić do poważnych komplikacji. Znajomość wszystkich cech topograficznych struktury kości sitowej pomoże jej uniknąć..