Przez tysiące lat ludzie byli przekonani, że takie zaburzenia psychiczne jak kobiece histerie naprawdę istnieją. Pierwszy opis objawów wystąpił około 1900 r. Pne, a termin "histeria" został wprowadzony przez Hipokratesa w V wpne..
Badania naukowe dotyczące kobiecej histerii rozpoczęły się około 200 lat temu. Wcześniej zjawisko to wiązało się z interwencją sił pozaziemskich. "Hysterichek" nazywał wiedźmy, wierzył, że zostali opętani przez demona, a nawet straceni.
Boom kobiecej histerii przypada na wiktoriański okres w Wielkiej Brytanii. W tym czasie dziesiątki tysięcy kobiet otrzymały tę samą diagnozę, podczas gdy podobno doświadczyły tych samych objawów (ból pleców, nerwowy tik, drgawki i zwiększona wrażliwość na dotyk). By the way, na ten temat nawet zrobił film o nazwie "Bez Tantrum!" (2011), który mówi o tym, jak radzić sobie z atakami kobiecej histerii w Anglii.
Według ówczesnych lekarzy przyczyną zaburzenia było przemieszczenie macicy, a do profilaktyki zalecono sole aromatyczne. Uważano, że gdy tylko kobieta z taką diagnozą, gdy poczuje się poruszona, wdycha zapach soli, "wędrowna macica" natychmiast powróci do właściwej pozycji, a nerwowy atak obejdzie jej właściciela.
Ta metoda leczenia została opisana przez Hipokratesa, któremu ufano aż do XIX wieku, kiedy ujawniły się związki zaburzeń nerwowych ze stanem układu nerwowego. Niestety kobiecą histerię czasami traktowano metodami radykalnymi. Jednym z takich zwolenników był Robert Betty, który przeprowadził usunięcie jajników do zdrowych kobiet..
W XX wieku Zygmunt Freud przystąpił do badania histerii, stwierdzając, że mężczyźni mogą również cierpieć na takie schorzenie. Jednak w trakcie rozwoju nauki radykalnie zmieniła się opinia naukowców na temat natury choroby. W 1980 roku postanowiono wykluczyć histerię z listy chorób, określając ją jako jeden z objawów innych zaburzeń psychicznych..