Jak często praktykujący podczas badania pacjenta zwracają uwagę na jego dłonie i stopy, oceniając ich wielkość? Prawdopodobnie dość rzadko, bo wydaje się, jakie informacje użyteczne mogą zapewnić taką kontrolę? Jednak wzrost wielkości dłoni, stóp i niektórych innych części ciała jest głównym objawem rozwoju gruczolaka przysadki hormonalnej, który powoduje akromegalię. Ocenia się 3-4 przypadki akromegalii na 1 milion populacji rocznie. Prawdopodobieństwo, że taki pacjent może przyjść do lekarza z jakąkolwiek specjalnością, jest dość wysokie. Dlatego praktykujący lekarze muszą posiadać wystarczającą ilość informacji na temat objawów przejawów akromegalii..
Dlaczego gruczolak przysadki może powodować akromegalię?
Akromegalia jest chorobą układu hormonalnego, w której występuje przewlekła hiperprodukcja przysadkowego hormonu wzrostu - GH. Jeśli taka patologia wystąpi w młodym wieku - rozwija się przysadka przysadki - przyspieszony wzrost kości szkieletowych i tkanek miękkich. W tym samym czasie, pacjenci płci męskiej mogą osiągnąć wysokość ponad 200 cm, a kobiety - ponad 190 cm .Jeśli nadciśnienie hormonu somatotropowego występuje w starszym wieku, rozwija się akromegalia, w której kości, tkanki miękkie i narządy wewnętrzne rosną nieproporcjonalnie, co oznacza, że patologia wywołana rozwojem gruczolaka przysadki wpływa na wszystkie układy organizmu.
Obraz kliniczny akromegalii: główne objawy
W obrazie klinicznym akromegalii na pierwszy plan wysuwa się wzrost dłoni i stóp. Powiększenie rysów twarzy: żuchwa, łuki brwiowe i kości policzkowe. Wzrastają również tkanki miękkie - uszy, język i nos, palce zagęszczają się, mają charakterystyczny cygarowy wygląd. Wzrasta również wielkość narządów wewnętrznych - splanchnomegalia, która prowadzi do rozwoju ich patologii: marskość wątroby, miażdżyca płucna, kardiomiopatia, zwłóknienie trzustki. Wzrost tkanki mięśniowej prowadzi do pojawienia się miopatii - mięśnie tracą zdolność kurczliwości. Choroba płuc może ostatecznie doprowadzić do śmierci pacjenta, dlatego akromegalia jest tak ważna, aby identyfikować się i leczyć na czas..
Istnieje kilka stopni dotkliwości akromegalii:
- z łagodną akromegalią pacjent dobrze radzi sobie z normalną aktywnością fizyczną i nie wymaga hospitalizacji;
- przy umiarkowanym nasileniu pacjent nie jest w stanie wykonywać czynności fizycznych, a prawie połowa aktywnego dnia czuje się zmęczona;
- z ciężką akromegalią pacjent nie może sam sobie służyć i prawie całkowicie spełnia funkcję leżenia w łóżku.
Laboratoryjne i instrumentalne metody diagnozy akromegalii
Rozpoznanie akromegalii opiera się głównie na badaniach laboratoryjnych. Konieczne jest zbadanie poziomu GH, w tym celu wykonuje się specjalny test z glukozą. Po przyjęciu glukozy poziom hormonu wzrostu mierzy się po pół godzinie, godzinie, półtorej i dwóch godzinach. Zwykle poziom GH po podaniu glukozy powinien maleć, z akromegalią, wręcz przeciwnie, odnotowuje się jej wzrost. Ważnym kryterium laboratoryjnym dla akromegalii jest badanie insulinopodobnego czynnika wzrostu, który również zwiększa się wraz z tą chorobą. Instrumentalne metody diagnostyczne, takie jak obrazowanie rentgenowskie, obliczone i rezonans magnetyczny, dostarczają informacji o rozszerzeniu się tureckiego siodła, co wskazuje na rozwój gruczolaka przysadki.
Zachowawcze i chirurgiczne leczenie akromegalii
Leczenie akromegalii może być zachowawcze i chirurgiczne. Leczenie zachowawcze ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie objawów choroby. W tym celu leki hormonalne hamujące nadmierną produkcję hormonu wzrostu są przepisywane pacjentom z akromegalią. W przypadku przeciwwskazań do leczenia hormonalnego zaleca się radioterapię u pacjentów. Ale całkowite wyeliminowanie choroby jest możliwe tylko poprzez operację. Pacjenci z akromegalią produkują endoskopowe przezcewnikowo-przeznaczyniowe usunięcie gruczolaka przysadki. Po operacji całkowite ustąpienie choroby obserwuje się u prawie 70% pacjentów..