Każdy z nas ma tendencję do doświadczania własnego zdrowia. Ale czasami człowiek ma i rodzi wewnętrzny niepokój, jest nadmierny strach, niezrozumiałe bolesne odczucia i całkowicie nierozsądny strach o swoje życie. W tym przypadku porozmawiaj o rozwoju hipochondrii - jednym z rodzajów patologii umysłu.
Obecnie częstotliwość występowania zespołu hipochondrycznego jest dość wysoka..
Objawy hipochondrii
Uwaga: Doświadczenia hipochondryzacji nie stanowią odrębnej choroby (jak sądzi większość psychiatrów), ale towarzyszą wielu chorobom neuropsychiatrycznym, a także patologii innych narządów i układów.
Klasyfikacja tej dolegliwości jest bardzo zróżnicowana. Terminy i definicje są konkretne i trudne do zrozumienia. Naszym zadaniem jest spróbować po prostu zrozumieć, czym jest ten stan, co dokładnie sam pacjent odczuwa i jak patrzą na niego otaczający go ludzie i lekarze..
Prawdziwe hipochondria mogą wystąpić w postaci:
- reakcje czuciowe. W tym przypadku pacjent ma bolesne odczucia, które są przerośnięte (przesadzone) w umyśle na dolegliwości objętościowe, które oczywiście nie odpowiadają rzeczywistej dotkliwości istniejących zmian zdrowotnych;
- reakcje ideogeniczne. Ta opcja stwarza fałszywe wyobrażenia pacjenta na temat istniejących bolesnych odczuć. Czasami niepokojące idee i lęki są tak silne, że ze względu na osobliwości układu nerwowego, osoba chorująca może faktycznie mieć zmiany w narządach wewnętrznych. W związku z tym sam hypochondryk może powodować zaparcia, biegunkę, przerwy w pracy serca, kaszel, chociaż nie ma obiektywnych przyczyn podczas badania.
Istnieją trzy główne elementy w strukturze zaburzeń hipochondrycznych:
- bolesne odczucia pacjenta;
- zaburzenia emocjonalne;
- specyficzne zaburzenia myślenia.
W przypadku reakcje czuciowe źródłem bolesnych doznań są zwykłe akty fizjologiczne: jedzenie, sen, ćwiczenia i komunikacja z ludźmi. Powiedzmy, że podczas jedzenia istnieje niewielka trudność w przejściu przez przełyk twardej żywności. Zdrowa osoba nie będzie zwracać uwagi na tę chwilę. Hipochondryk na tym tle rozwinie cały łańcuch odbić, który pogorszy wrażenia na poziomie patologicznym. Wiodąca wartość w tym przypadku należy do autosugestii. Wydaje się pacjentowi, że pokarm utknął w przełyku, powodując skurcze i kaszel, zaburzenia mowy i duszność. Obsesja świadomości na odczuciach stopniowo prowadzi do powstawania i wzmacniania dolegliwości hipochondrycznych..
Hipochondryk rozwija stany lękowe (nieśmiałość) i podejrzliwość. Świadomość jest skupiona na problemach, wszystkie rozmowy z innymi są ograniczone do ich zdrowia i skarg. Istnieje nadmierna obawa o własne zdrowie. Jego zachowanie zaczyna denerwować pacjenta.
Z biegiem czasu poszczególne hipochondria rozwijają pojedyncze, wielokrotne dolegliwości, z określonymi odczuciami i objawami. W medycynie są nazywane senesthopathies: guzek w gardle, niemożność wdychania, ból w sercu, jelita, kończyny. Pacjenci są bardzo kolorowi i malowniczo opisują swoje skargi..
W niektórych przypadkach kompleksy hipochondralne mogą być przenoszone do otoczenia.
Często spotykane w praktyce:
- hipochondria rodzicielska - nadmierna i natrętna opieka nad zdrowiem ich dzieci;
- hipochondria dzieci - podobna manifestacja, ale już dotyczy bolesnego doświadczenia dzieci o ich rodzicach.
Cierpiący na tego typu zespół hipochondryczny, w swojej super-opiece, mają stały nastrój depresyjny, doświadczają lęków i niepokoju. Hipochondryki wykazują obsesyjne, a nawet przewartościowane pomysły..
Uwaga: pacjenci często uważają, że ludzie wokół nich, a zwłaszcza personel medyczny, nie widzą cierpienia z powodu swojej niekompetencji i nie chcą pomagać.
W zależności od przeważających cech zachowania pacjenta wyróżnia się hipochondria:
- typ alarmu - pacjent odczuwa bolesne zmartwienia związane z problemami zdrowotnymi (wszelkie leczenie wydaje mu się gorsze, niewystarczające, nieprawidłowe);
- typ depresyjny - osoba cierpiąca wpada w depresyjny stan umysłu (rozwija się beznadziejność, pojawiają się myśli o bezcelowości leczenia);
- typ fobiczny - w tym przypadku obawy o śmierć, komplikacje, rozwój innych chorób, szczególnie śmiertelnych (na przykład raka, gruźlicy).
Podczas komunikacji z pacjentem można rozróżnić dwa dominujące kompleksy objawów:
- asteniczny - pod względem zachowania przeważają skargi dotyczące fikcyjnej superwyakości państwa;
- obsesyjne - w tym przypadku uporczywe i obsesyjne skargi i ból.
Hipochondralne objawy zależą od nerwicy pacjenta. Z histerycznymi formami skargi mają charakter demonstracyjny, ekspresyjny..
Neuroza z obsesyjnymi ideami "naprawia" pacjenta w stanie chorobowym.
Szczególną formą manifestacji hipochondrii jest senesthopathy. Są to patologiczne doznania, objawiające się bardzo nietypowymi skargami - "głowa jest tak gorąca jak piec", "swędzi wewnątrz czaszki", "wahadłowe wahania mózgu". Senestopatie mogą mieć charakter zarówno lokalny, jak i uogólniony (ogólny) - "upływ aktualnych wyładowań w całym ciele", "spalanie skóry całego ciała".
Senestopatie mogą wystąpić na tle istniejących chorób mózgu (zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych, zapalenie pajęczynówki).
W przypadku braku leczenia często się rozwija. hipochondryczna zmiana osobowości. Wszystkie dolegliwości i objawy nasilają się. Pacjent podporządkowuje się pewnemu trybowi życia, w którym pojawiają się coraz bardziej zarodkowe cechy. Człowiek jest "rozdarty na kawałki" pomiędzy lekarzami różnych specjalności, wymaga coraz więcej uwagi, procedur diagnostycznych i leczenia. Stara się dostać do bardziej prestiżowych instytucji medycznych. Pacjenci mogą nalegać na całkowicie niepotrzebną operację..
Niektóre hipochondrycy, ze stałymi dolegliwościami, mogą doświadczać poważnych napadów lęku..
Uwaga: niektóre szkoły psychiatryczne zidentyfikowały hipochondrię jako odrębną chorobę, w oparciu o fakt, że objawy kliniczne tej patologii wysuwają się na pierwszy plan w odniesieniu do choroby podstawowej.
Hipochondryczne objawy mogą występować jako osobny zespół objawów w ciężkich chorobach psychicznych (schizofrenia, psychoza maniakalno-depresyjna). Pacjenci z tą formą mają skargi malowane w fantastycznych kolorach. Na przykład pacjent zapewnia lekarzy, że jego serce "nie działa" lub "mózg wpłynął do żołądka".
Przyczyny zespołu hipochondrium
Hipochondria w większości przypadków towarzyszą już istniejącym zmianom psychiki na tle choroby podstawowej. Najczęściej chodzi o to nerwica. Są to specyficzne formy choroby psychicznej, tak zwana "pomniejsza" psychiatria. Główna różnica między psychiatrią "z pogranicza" a dużą psychiatrią polega na tym, że osoby cierpiące na nerwice są dość krytyczne wobec siebie i zmian, które mają..
Ważne: zrozumienie istoty choroby jest głównym czynnikiem właściwego leczenia. Pacjent zaczyna aktywnie uczestniczyć w procesie terapii, pomagając lekarzowi.
Zespół hipochondrium może towarzyszyć patologia organiczna - patologie mózgu (procesy zapalne, urazy, nowotwory). Często hipochondria są prawdziwym towarzyszem chorób starczych, które pojawiają się wraz z rozwijającą się demencją (demencją).
Odgrywa pewną rolę predyspozycje genetyczne. Doświadczenia hipochondaralne występują u dzieci.
Problemy rodzinne, problemy w pracy, w placówkach oświatowych, lęki osób niespokojnych mogą powodować rozwój bolesnych uczuć i doświadczeń.
Jak pozbyć się hipochondrii
Rozpoczynając opracowywanie taktyki leczenia u pacjentów z zespołem hipochondrycznym, należy wziąć pod uwagę główną przyczynę rozwijającej się choroby..
Jeśli pacjent jest odpowiedni, preferowane są metody psychoterapeutyczne - psychoterapia indywidualna, racjonalna i grupowa, efekty hipnotyczne, terapia społeczna..
Jeśli to konieczne, przepisuj leki za pomocą środków uspokajających, antydepresantów..
Szeroko stosowany w leczeniu hipochondrii, refleksologii, estetyki.
Środki zapobiegawcze
Aby zapobiec rozwojowi choroby, osoby cierpiące na hipochondrię powinny poddawać się okresowym profilaktycznym kuracjom, odwiedzać psychologa, angażować się w techniki autotestowania. Bardzo przydatne obciążenie sportowe, podróże, kontakty towarzyskie z ludźmi, utrzymanie i opieka nad zwierzętami.
Wskazówki dla pacjentów z hipochondrią
Ludzie, którzy mają do czynienia z hipochondrykami w domu lub w pracy, powinni zrozumieć, że pacjent cierpiący na tę chorobę nie jest udawaczem, a nie zwodzicielem. On naprawdę cierpi, doświadcza bólu, lęków. Dla niego musi być wrażliwy i być bardzo cierpliwym.
Reakcja pacjenta na niezrozumienie jego stanu (często ciężkiego) może być urazą, odrzuceniem, wrogością. Niespodziewanie sympatia w tej sytuacji ma pozytywny wpływ na przebieg choroby. Hipochondryk nie pozbywa się swoich cierpień, ale zaczyna znosić ich bardzo cierpliwie i walczyć z nimi..
Psychiatrzy używają tego zjawiska, aby osiągnąć poważny związek z pacjentem. Z biegiem czasu można zrozumieć, co dokładnie stanowi konkretny przypadek hipochondrii. Pacjent, stopniowo odchodząc od omawiania swoich bolesnych odczuć, ujawnia pierwotną przyczynę niedyspozycji. Może to być uczucie pustki, nudy, lęk przed przyszłością, konflikty, brak samorealizacji, kompleksy dziecięce. Często czynniki, które powodują początek choroby, są ze sobą powiązane. Zdolność do rozładowania tych doświadczeń jest głównym kluczem do "rozpuszczania" hipochondrii.
Jak pozbyć się hipochondrii i jak zachowywać się z hipochondrią? Odpowiedzi na te pytania uzyskasz, oglądając recenzję filmu: