Co to jest epicondylitis
Zapalenie nadkłykcia to uszkodzenie tkanek w okolicy stawu łokciowego, które jest zapalne i zwyrodnieniowe. Choroba zaczyna się rozwijać w miejscach przyczepienia ścięgien przedramienia do kości skokowych kości ramiennej, na zewnętrznej lub wewnętrznej powierzchni stawu. Jego główną przyczyną jest przewlekłe przeciążenie mięśni przedramienia..
W epicondylitis proces patologiczny obejmuje kość, okostną, ścięgno przyczepione do kłykcia i jego pochwę. Poza kłyksem zewnętrznym i wewnętrznym, wpływa na proces styloidalny kości promieniowej, co prowadzi do rozwoju zapalenia siatkówki i pojawienia się bólu w miejscu przyczepienia ścięgien mięśni, które wydłużają i przedłużają kciuk.
Zapalenie nadkłykcia łokciowego jest bardzo częstą chorobą układu mięśniowo-szkieletowego, ale nie ma dokładnej statystyki częstości występowania, ponieważ choroba często występuje w raczej łagodnej postaci, a większość potencjalnych pacjentów nie trafia do placówek medycznych.
Zgodnie z lokalizacją, zapalenie nadkłykcia dzieli się na zewnętrzne (boczne) i wewnętrzne (środkowe). Boczne zapalenie nadkłykcia występuje 8-10 razy częściej niż przyśrodkowe i przeważnie u mężczyzn. W tym przypadku praworęczni ludzie najczęściej cierpią prawą rękę, podczas gdy leworęczni ludzie cierpią z lewej strony.
Zakres wieku, w którym obserwuje się tę chorobę, wynosi 40-60 lat. Do grupy ryzyka zalicza się osoby, których działalność wiąże się z ciągłym powtarzaniem tych samych monotonnych ruchów (kierowcy, sportowcy, pianiści itp.).
Treść artykułu:
- Przyczyny epicondylitis
- Objawy zapalenia nadtwardówkowego
- Rodzaje zapalenia nadkłykcia
- Rozpoznanie zapalenia nadkłykcia
- Jak leczyć epicondylitis?
- Zabiegi epikondylitów
- Zapobieganie i rokowanie epicondylitis
Przyczyny epicondylitis
W rozwoju choroby zwyrodnieniowe zmiany w stawie poprzedzają proces zapalny..
Czynnikami prowokującymi w tym przypadku są:
Charakter głównej pracy;
Regularne mikrourazy lub bezpośrednie urazy stawu łokciowego;
Przewlekłe przeciążenie stawów;
Zaburzenia miejscowego krążenia krwi;
Obecność osteochondrozy kręgosłupa szyjnego lub piersiowego, okołostawowego zapalenia stawu, osteoporozy.
Zapalenie nadkłykcia często rozpoznaje się u osób, których główna aktywność związana jest z powtarzającymi się ruchami ramion: pronacja (obracanie przedramienia do wewnątrz i dłoni w dół) oraz supinacja (obracanie dłoni w górę).
Grupa ryzyka obejmuje:
pracownicy rolni (kierowcy ciągników, dojarki);
budowniczych (murarzy, tynkarzy-malarzy);
sportowcy (bokserzy, ciężarowcy);
lekarze (chirurdzy, masażyści);
muzycy (pianiści, skrzypkowie);
pracownicy usług (fryzjerzy, prasownicy, maszynistki) itp..
Same te zawodowe zajęcia nie powodują zapalenia nadkłykcia. Choroba występuje, gdy dochodzi do nadużywania mięśni przedramienia, gdy na jego tle występują systematyczne mikrourazy tkanki okołostawowej. W rezultacie rozpoczyna się proces zapalny, pojawiają się małe blizny, co dodatkowo zmniejsza opór ścięgien na stres i wysokie napięcie mięśniowe i prowadzi do wzrostu liczby mikrourazów.
W niektórych przypadkach zapalenie nadkłykcia występuje z powodu:
Bezpośrednie obrażenia;
Wrodzona słabość aparatu więzadłowego w łokciu;
Pojedyncze intensywne przepięcie mięśni.
Jak wspomniano powyżej, połączenie epicondylitis z chorobami takimi jak:
Osteochondroza odcinka szyjnego lub piersiowego kręgosłupa;
Obrzęk stawu barkowego;
Dysplazja tkanki łącznej;
Zaburzenia krążenia;
Osteoporoza.
Często zdiagnozowana obustronna natura zmiany i powolny, stopniowy postęp choroby wskazują na rolę zaburzeń miejscowego krążenia krwi i zdarzeń zwyrodnieniowych w momencie wystąpienia choroby..
Objawy zapalenia nadtwardówkowego
Typowe objawy zapalenia nadkłykcia obejmują:
Spontaniczne intensywne, czasami palące bóle w okolicy stawu łokciowego, które z biegiem czasu mogą stać się nudne, bolesne w naturze;
Zwiększony ból podczas wysiłku fizycznego na łokciu lub napięcia mięśni przedramienia;
Stopniowa utrata siły mięśni w ramieniu.
W bocznym zapaleniu nadkłykcia ból rozprzestrzenia się na zewnętrznej powierzchni stawu łokciowego. Jest on wzmocniony przez przedłużenie nadgarstka, jednocześnie opierając się pasywnemu zginaniu i obrotowi szczotki na zewnątrz. W tym ostatnim przypadku występuje również osłabienie mięśni na zewnątrz łokcia. Test "filiżanka kawy" daje wynik pozytywny (ból nasila się, gdy próbuje się podnieść filiżankę wypełnioną płynem ze stołu). Nasilenie bólu wzrasta wraz z supinacją (wypięciem) przedramienia z ekstremalnego punktu pronacji.
W przypadku przyśrodkowego zapalenia nadkłykcia ból zlokalizowany jest na wewnętrznej powierzchni stawu łokciowego, pogarszany przez zginanie przedramienia i opierania się pasywnemu przedłużeniu nadgarstka. Ból może opadać wzdłuż wewnętrznych mięśni przedramienia na bok dłoni. Ostre ograniczenie zakresu ruchu w stawie..
Występują ostre, podostre i przewlekłe stadia choroby. Po pierwsze, zespół bólowy towarzyszy ostremu lub przedłużonemu napięciu mięśni, następnie bóle stają się trwałe, pojawia się szybkie zmęczenie mięśni ramion. W stanie podostrym intensywność odczuwania bólu zmniejsza się ponownie, w spoczynku znikają. O przewlekłym przebiegu choroby powiedz, kiedy okresowa zmiana remisji i nawrotów trwa od 3 do 6 miesięcy.
Rodzaje zapalenia nadkłykcia
W zależności od lokalizacji epicondylitis dzieli się na dwa główne typy: zewnętrzny lub zewnętrzny, który wpływa na ścięgna przyczepione do zewnętrznej epiksdyle, oraz wewnętrzny, w którym ścięgna pochodzące z wewnętrznej epiksdyle rozpalają.
Bliższe (zewnętrzne) zapalenie nadkłykcia
W tym przypadku miejsce przyczepienia ścięgien mięśniowych do bocznego kłykcia kości ulega stanom zapalnym. Zewnętrzne zapalenie nadkłykcia nazywane jest często "łokieć tenisisty", ponieważ problem ten jest typowy dla osób, które są zainteresowane tym sportem. Podczas gry w tenisa mięśnie prostowników są nadmiernie rozciągnięte na zewnątrz przedramienia. Takie nadmierne obciążenie określonych mięśni i ścięgien obserwuje się również podczas takiej monotonii, jak cięcie drewna, malowanie ścian itp..
Boczne zapalenie nadkłykcia jest wykrywane podczas testu weryfikacyjnego, który nazywany jest "objawem uścisku ręki". Zwykle uścisk dłoni, powodując ból. Również ból może wystąpić, gdy dłoń jest zwrócona do góry, a przedramię jest wyciągnięte.
Medialne (wewnętrzne) zapalenie nadkłykcia
W przypadku wewnętrznego zapalenia nadkłykcia dotknięte jest miejsce przyczepienia ścięgien mięśniowych do przyśrodkowego kości nadkłykcia kości. Innymi nazwami tego rodzaju choroby są zapalenie wargacza i "łokieć golfisty", co wskazuje na jego częstość wśród golfistów. Również sporty takie jak rzucanie, rzucanie rdzeni prowadzą do przyśrodkowego zapalenia nadkłykcia..
W przeciwieństwie do bocznego, ten typ epicondylitis jest bardziej powszechny przy mniejszych obciążeniach, dlatego obserwuje się go głównie u kobiet (maszynistki, krawcowe itp.). Monotonne stereotypowe ruchy, które wykonują, są wykonywane przez mięśnie zginaczy nadgarstka, które są przymocowane ścięgnami do przyśrodkowego namyschelku humerus.
Zwykle w tym przypadku ból pojawia się podczas nacisku na nymis wewnętrzny, zwiększa się wraz z zginaniem i pronacją przedramienia, a także promieniuje wzdłuż jego wewnętrznej krawędzi. W większości przypadków pacjent może dokładnie określić lokalizację bólu. Przewlekły przebieg i zaangażowanie nerwu łokciowego jest szczególnie charakterystyczne dla wewnętrznego zapalenia nadkłykcia..
Traumatyczne zapalenie nadkłykcia
Pourazowe zapalenie nadkłykcia jest systematycznym drobnym urazem w procesie ciągłego wykonywania tego samego typu akcji. Zwykle towarzyszy mu odkształcenie stawu łokciowego, uszkodzenie nerwu łokciowego i osteochondrozy szyjnej. W wieku powyżej 40 lat zdolność tkanek do regeneracji zmniejsza się, a uszkodzone struktury są stopniowo zastępowane tkanką łączną..
Pourazowe zapalenie nadkłykcia
Ten rodzaj zapalenia nadkłykcia rozwija się w wyniku powstałych zwichnięć lub zwichnięć stawów, przy niedostatecznym przestrzeganiu zaleceń lekarskich w okresie rehabilitacji i zbyt pośpiesznym przechodzeniu do intensywnej pracy stawowej..
Przewlekłe zapalenie nadkłykcia
Przewlekły przebieg jest bardzo charakterystyczny dla choroby, takiej jak zapalenie nadkłykcia. Przez długi czas, kiedy zaostrzenia są zastępowane przez nawroty, ból stopniowo staje się słaby, obolały w naturze, a mięśnie tracą siłę, do tego stopnia, że człowiek nie może czasami pisać lub po prostu wziąć coś do ręki..
Powiązane: Ból w stawie łokciowym - co robić?
Rozpoznanie zapalenia nadkłykcia
Diagnozę przeprowadza się na podstawie badania pacjenta, wywiadu i oględzin. Różnica między zapaleniem nadkłykcia a innymi niszczącymi zmianami stawu łokciowego zależy od specyfiki zespołu bólowego. W przypadku tej choroby ból w stawie pojawia się tylko w przypadku aktywności samo- fizycznej. Jeśli lekarz wykonuje różne ruchy ręką pacjenta bez udziału mięśni (pasywne zgięcie i rozciągnięcie), ból nie występuje. Jest to różnica między zapaleniem nadkłykcia a zapaleniem stawów lub artrozą..
Dodatkowo przeprowadzane są testy objawów Thomson i Welt. Test Thomsona wygląda następująco: pacjent musi wykonać szczoteczkę w tylnym położeniu. Jednak szybko się odwraca, przesuwając do pozycji dłoni. Kiedy identyfikujesz objaw Welt, musisz trzymać przedramię na poziomie brody, a jednocześnie zginać i zginać ramiona. Oba działania wykonywane przez dotkniętą dłonią zauważalnie pozostają w tyle za czynnościami wykonywanymi przez zdrową rękę. Prowadzeniu tych testów towarzyszy silny ból. Choroba ta charakteryzuje się również bólem w okolicy ścięgien stawowych, gdy ramię jest przemieszczane do dolnej części pleców..
Zapalenie nadkłykcia należy odróżnić od:
Zespół nadmiernej ruchomość stawów;
Urazy tkanek miękkich;
Złamanie epikurej;
Pęknięcia procesu styloidalnego;
Aseptyczna martwica;
Zapalenie stawów;
Zapalenie kaletki;
Zespół tunelowy (szczypanie nerwu łokciowego lub środkowego);
Reumatoidalne uszkodzenie stawów;
Objawy osteochondrozy szyjnej.
Na przełomie kości udowej dochodzi do obrzęku tkanek miękkich w okolicy stawu, co nie ma miejsca w przypadku zapalenia nadkłykcia. W przypadku artretyzmu ból powstaje w samym stawie, a nie w epikondyle, podczas gdy jest on bardziej niejasny i nie jest wyraźnie umiejscowiony..
W przypadku naruszenia nerwu obserwuje się charakterystyczne objawy neurologiczne - naruszenie wrażliwości w strefie unerwienia.
Nadmierna ruchomość stawów (jeśli mówimy o pacjentach w młodym wieku) jest spowodowana wrodzoną słabością tkanki łącznej. Aby go zidentyfikować, analizujemy częstotliwość skręceń, obecność nadmiernej ruchliwości stawów, płaskostopie.
Dodatkowe metody badań w diagnostyce zapalenia nadkłykcia zwykle nie są stosowane. W celu różnicowania ze złamaniem kości nadkłykciowej wykonuje się zdjęcia rentgenowskie z zespołami tunelowymi - obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego z ostrym zapaleniem - biochemiczna analiza krwi.
Radiografia z zapaleniem nadkłykci jest pouczająca tylko w przypadku długotrwałego przewlekłego przebiegu choroby. W tym przypadku wykryte ogniska osteoporozy, wzrosty osteofityczne, zagęszczenie końców ścięgien i tkanki kostnej.
Jak leczyć epicondylitis?
Leczenie odbywa się w warunkach ambulatoryjnych. Taktyki terapeutyczne są określane w zależności od czasu trwania choroby, stopnia zaburzeń czynnościowych w stawach i patologicznych zmian mięśni i ścięgien..
Główne zadania to:
Zakończenie bólu w uszkodzeniu;
Przywrócenie lokalnego krążenia krwi;
Przywrócenie pełnego zakresu ruchów stawu łokciowego;
Zapobieganie zanikowi mięśni przedramienia.
W przypadku słabych bólów zaleca się obserwację trybu ochronnego i próby wykluczenia ruchów, które powodują pojawienie się bólu. Jeśli praca lub sport wiążą się z dużym obciążeniem mięśni przedramienia, należy tymczasowo zapewnić pozostałą część stawu łokciowego, a także dowiedzieć się i wyeliminować przyczyny przeciążenia: zmienić technikę wykonywania określonych ruchów itp. Po zniknięciu bólu należy rozpocząć od minimalnego obciążenia i zwiększyć go..
W przewlekłym przebiegu choroby i częstych nawrotach zaleca się zmianę rodzaju aktywności lub zaprzestanie uprawiania tego sportu..
W przypadku silnego bólu w ostrym stadium, krótkotrwałe unieruchomienie stawu za pomocą gipsu lub plastikowych szyn odbywa się przez około tydzień. Po usunięciu szyn można rozgrzać kompresy alkoholem kamforowym lub wódką. W fazie przewlekłej zaleca się umocowanie stawu i przedramienia po południu elastycznym bandażem, usuwając go w nocy..
Zastosowanie NLPZ
Ponieważ przyczyną bólu w nadkłykcia jest proces zapalny, zaleca się stosowanie niesteroidowych przeciwzapalnych preparatów do stosowania miejscowego w postaci maści: Diklofenak, Nurofen, Indometacyna, Nimesil, Ketonal, Nise itp. W tym przypadku doustne podawanie NLPZ nie jest uzasadnione..
Przy bardzo silnym, niesłabnącym bólu, blokadę przeprowadza się za pomocą kortykosteroidów, które wstrzykuje się do strefy zapalenia: hydrokortyzon lub metyprednizolon. Należy jednak pamiętać, że w pierwszym dniu wywoła to zwiększony ból. Glukokortykosteroid miesza się ze środkiem znieczulającym (lidokainą, nowocainą). Zwykle wykonuje się 2-4 iniekcje w odstępie 3-7 dni.
W przypadku leczenia zachowawczego bez stosowania glikokortykosteroidów, zespół bólowi zwykle ustępuje w ciągu 2-3 tygodni, podczas leczenia blokad leków - w ciągu 1-3 dni.
Dodatkowo można przepisać Nikoshpan, Aspirin, Butadion. Aby zmienić trofizm tkanek, można je zablokować za pomocą wody bidistilled, są one dość bolesne, ale skuteczne. W przewlekłym przebiegu choroby przepisywane są zastrzyki Milgamma..
Wg tematu: Lista nowoczesnych leków i leków na stawy
Fizjoterapia
Do leczenia zapalenia nadkłykcia stosuje się prawie całą możliwą listę fizjoterapii..
W ostrym okresie można przeprowadzić:
Intensywny kurs magnetoterapii w 5-8 sesjach;
Terapia diadynamiczna, cykl 6-7 sesji;
Promieniowanie podczerwone lasera, czas ekspozycji 5-8 minut, przebieg 10-15 procedur;
Pod koniec ostrego etapu wyznaczyć:
Pozaustrojowa terapia falami uderzeniowymi;
Fonoforeza z mieszaniny hydrokortyzonu i anestetyku;
Elektroforeza z użyciem nokainy, acetylocholiny lub jodku potasu;
Toki Bernard;
Zastosowanie parafin-ozoceryt i naftolon;
Krioterapia suchym powietrzem.
Stosowanie parafiny można wykonać około 3-4 tygodni po unieruchomieniu blokady stawu i prokainy. Podczas terapii falą uderzeniową fala akustyczna powinna być kierowana do obszaru połączenia i nie może się rozprzestrzeniać na łokieć, medianę, nerwy promieniowe i naczynia krwionośne.
Aby zapobiec atrofii mięśni i przywrócić funkcje stawowe, zaleca się masaż, terapię błotem, kąpiele na mokro i na sucho oraz ćwiczenia fizyczne. Dobre recenzje są dostępne dla akupunktury..
W rzadkich przypadkach, z przewlekłym obustronnym zapaleniem nadkłykcia z częstymi zaostrzeniami, postępującą atrofią mięśni lub uciskiem korzeni nerwowych, nawet zastrzyki glikokortykosteroidów nie pomagają. W takiej sytuacji wskazana jest operacja..
Interwencja operacyjna
Jeśli podczas leczenia zachowawczego ból nie ustąpi w ciągu 3-4 miesięcy, jest to wskazaniem do chirurgicznego wycięcia ścięgien w miejscu ich przywiązania do kości..
Tak zwana operacja Gokhmana wykonywana jest w sposób planowy przy użyciu znieczulenia przewodowego lub w znieczuleniu ogólnym. W pierwotnej wersji ścięgna zostały wycięte na stawach z mięśniami prostowników..
Obecnie wycinanie odbywa się w obszarze przywiązania ścięgien do samej kości. W tym samym czasie wykonuje się małe nacięcie w kształcie podkowy o długości około 3 cm w okolicy zewnętrznego kłucia, kłykcia jest odsłonięte, a przed nim wykonuje się nacięcie włókien ścięgna o długości 1-2 cm bez wpływu na kość. Wszystkie mocowania prostowników nie są zakłócane, ale źródło bólu na przedniej powierzchni kłykcia wydobywa się z mięśniowego naciągu. Ryzyko uszkodzenia naczyń krwionośnych i kanałów nerwowych jest wykluczone. Po operacji szwy powierzchowne i tynk są nakładane, szwy są usuwane po 10-14 dniach.
Zabiegi epikondylitów
Gimnastyka medyczna pomaga przywrócić funkcjonalność stawu. Na początek jest to możliwe dopiero po wygaśnięciu ostrego stadium choroby. Złożona terapia ruchowa powinna być opracowana przez lekarza prowadzącego. Podstawowe ćwiczenia mające na celu rozciąganie i rozluźnienie mięśni i ścięgien.
Ćwicząc gimnastykę, musisz przestrzegać następujących zasad:
Zwiększaj stopniowo obciążenie i czas trwania zajęć;
Przestań ćwiczyć, gdy tylko wystąpi ostry ból, ponieważ nie powinny powodować bólu;
Ćwicz codziennie.
Ćwiczenia z terapii ruchowej poprawiają krążenie krwi, pobudzają przepływ limfy i uwalnianie mazi stawowej, zwiększają elastyczność więzadeł i wzmacniają mięśnie, co ogólnie zwiększa wytrzymałość stawu łokciowego.
Ćwiczenia zalecane dla epicondylitis podzielone są na aktywne i pasywne ruchy, wykonywane przy pomocy innej, zdrowej ręki..
Pasywne ruchy:
Aby uścisnąć dłoń drugiej dłoni zdrową ręką i powoli ją zginać, aż pojawi się uczucie napięcia w okolicy łokcia, starając się, aby kąt między dłonią a przedramieniem wynosił 90 stopni. Pozostań w punkcie ekstremalnym przez 10-15 sekund. Zrób dwa zestawy 7-10 razy. Powtórz to samo ćwiczenie, nie zginając szczotki (czyli wyciągając ją).
Stojąc, połóż obie ręce przed sobą na stole. Nieznacznie pochylić się do przodu, tak aby dłonie tworzyły kąt prosty z przedramionami..
Połóż dłonie na stole z tylną powierzchnią (dłońmi do góry), trzymając palce skierowane w twoją stronę, łokcie są lekko zgięte. Spróbuj także utworzyć kąt prosty między dłońmi a przedramionami, lekko odbiegający od stołu.
Po ćwiczeniach rozciągających nie powoduje już żadnego dyskomfortu, można przejść do ćwiczeń mających na celu wzmocnienie mięśni i więzadeł..
Aktywne ruchy:
Naprzemiennie przenieś wolną rękę do pozycji pronacji i supinacji, najpierw dłonią patrząc w dół, a następnie w górę;
Konsekwentnie zginaj i rozkręcaj przedramię, gdy ramię pozostaje nieruchome;
Zegnij ramię w łokciu, na przemian ściskaj i rozluźnij pięść;
Połącz ręce w zamku, zgnij i wyprostuj obie ręce w łokciach;
Obracaj ramiona w przód iw tył, a następnie wykonuj okrężny ruch przedramion;
Podnieś przed siebie proste ramiona i na przemian zacznij kolejno jeden po drugim ("nożyczki").
Weź gruby gumowy sznur i zawiń jego końce w dłonie. Połóż rękę o zdrowej ręce na stole, połóż na niej rękę obolałej dłoni, z opuszczoną dłonią. Aby wytworzyć powolne zginanie i zginanie dłoni pacjenta, rozciągając przewód, który będzie się opierał. Następnie rozłóż dłoń i powtórz ćwiczenie..
Stań prosto, stopy na szerokość barków, z powrotem proste, w wyciągniętej ręce przed tobą gimnastyczny kij położony pionowo. Powoli obróć drążek równolegle do podłogi (dłoń opadnie), a także powoli powróć ręką do pierwotnej pozycji. Następnie przekręć drążek ponownie do pozycji poziomej, tylko dłoń patrzy teraz w górę. Kontynuuj przekręcanie drążka, zatrzymując się w skrajnych pozycjach. Wykonaj 2-3 podejścia 20 razy.
Następnie możesz przejść do ćwiczeń siłowych przy minimalnym obciążeniu, na przykład do pracy z ekspanderem nadgarstka, ale unikając przeciążenia mięśni.
Niektóre ćwiczenia:
Weź młotek lub inny ciężki przedmiot, który jest wygodny do trzymania; szczotka jest odwrócona do góry nogami, kąt w stawie łokciowym wynosi 90-120 stopni. Supinate (wyprostuj) szczotkę i powróć do poprzedniej pozycji. Wykonaj 2 zestawy po 10 powtórzeń, z przerwą 2-3 minut.
Weź młotek w ten sam sposób, tylko pędzel jest skierowany w dół z tylną powierzchnią (dłoń w górę). Zegnij i wyprostuj nadgarstek. Wykonaj 2 zestawy po 10 powtórzeń, z przerwą 2-3 minut.
Powiązane: Nalewki do leczenia stawów - przepisy i metody przygotowania
Zapobieganie i rokowanie epicondylitis
Zapobieganie dzieli się na pierwotne (zapobieganie chorobie) i wtórne (zapobieganie zaostrzeniom). I w rzeczywistości, w innym przypadku, musisz przestrzegać ustalonego trybu pracy i odpoczynku.
Wśród konkretnych zaleceń są:
Uprawiając sport, powinieneś przestrzegać właściwej techniki wykonywania ćwiczeń i prawidłowego doboru sprzętu sportowego;
Staraj się unikać stereotypowych, monotonnych ruchów, które obciążają staw;
Przed jakąkolwiek aktywnością fizyczną rozgrzać stawy, rozgrzewając mięśnie i ścięgna;
Podczas zaostrzeń iw przypadku dużego wysiłku fizycznego, naprawić staw łokciowy za pomocą elastycznego bandaża lub ochraniaczy na łokcie;
Z długimi monotonnymi ruchami, by robić przerwy w pracy.
Profilaktyka narkotykowa to regularne przyjmowanie preparatów witaminowych, a także szybkie leczenie wszelkich ognisk zapalnych w organizmie.
Rokowanie dla zapalenia nadkłykcia jest korzystne, jeśli obserwuje się środki zapobiegawcze, można uzyskać stabilną remisję..